11.11.10

Ομολογία της κυβερνητικής αποτυχίας από τον κ. Παπακωνσταντίνου

Τη Δευτέρα το βράδυ ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου εμφανίστηκε σε περίπου 500 φοιτητές και άλλους καλεσμένους για την ετήσια ομιλία του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του London School of Economics. Θέμα της διάλεξης «Η Ελλάδα αλλάζει».
Ο κ. Παπακωνσταντίνου απέφυγε τις ερωτήσεις δημοσιογράφων, αναγκάστηκε όμως να απαντήσει στις -φυσικά σκληρότερες- ερωτήσεις φοιτητών. Βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και τα … έριξε όλα στην τρόικα.
Σε ερωτήσεις όμως που δεν μπορούσε να επικαλεστεί την τρόικα ,λόγω της μη εμπλοκής της , τότε αναγκαζόταν να ομολογήσει την πλήρη κυβερνητική αποτυχία. Όπως π.χ σε ερωτήσεις Ελλήνων φοιτητών  που ζήτησαν από τον κ. Παπακωνσταντίνου να εξηγήσει πώς σκοπεύει να σταματήσει τη «φυγή εγκεφάλων» από τη χώρα και να βελτιώσει τις συνθήκες στην αγορά εργασίας ώστε να επιστρέψουν οι χιλιάδες Ελληνες φοιτητές που βρίσκονται στο εξωτερικό.
Η απάντηση του κ. Παπακωνσταντίνου είναι χαρακτηριστική της αμηχανίας του και της ομολογίας τής πλήρους αποτυχίας της κυβέρνησης:«Αυτό είναι το δυσκολότερο ερώτημα. Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι υπάρχουν δουλειές για τους νέους… δεν έχουμε το περιβάλλον γι’ αυτό ακόμα. Δεν ξέρω πόσο γρήγορα θα το καταφέρουμε».
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στην διάλεξη επιβεβαιώθηκε , δια στόματος του ΙΔΙΟΥ του υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου , αυτό που η Νέα Δημοκρατία και η πλειονότητα  της κοινωνίας  τονίζουν από καιρό.
Ότι δηλαδή,  ο ίδιος και η κυβέρνηση φέρουν τεράστιες ευθύνες για το ότι οδηγηθήκαμε στο Μνημόνιο.
Όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου: «Από την εμπειρία μου στη διαχείριση αυτής της οικονομικής κρίσης άντλησα τρία μαθήματα, τα οποία έχουν να κάνουν όχι μόνο με την Ελλάδα αλλά και με την Ευρώπη.
Μάθημα πρώτον:
Τα πράγματα έχουν την τάση να σε προλαβαίνουν αν δεν ενεργείς έγκαιρα. Αν καθυστερείς για μεγάλο χρονικό διάστημα, σταδιακά οι διαλυμένοι θεσμοί σου και τα δημοσιονομικά σου προβλήματα θα σε προλάβουν.
Μάθημα δεύτερον: Ο χρόνος στοιχίζει χρήματα. Εάν είχαμε ενεργήσει νωρίτερα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Όσο περισσότερο καθυστερείς τόσο ανεβαίνει το κόστος.
Μάθημα τρίτον: Να μην αντιμετωπίζεις την κρίση με προσωρινά μέτρα, αλλά να θεραπεύεις τη βάση του προβλήματος. ».
Αν αυτό δεν ο ορισμός της ομολογίας μιας ολοκληρωτικής αποτυχίας, τότε τι είναι;