Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου (37 χρόνια μετά) η στήλη ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ και «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» θέλησαν να καταγράψουν, ει δυνατόν συγκεντρωτικά και κατά το δυνατόν εξαντλητικά, τα βασικά πρόσωπα της αποκαλούμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου», που και μετά τη φοιτητική τους πορεία διατήρησαν δημόσια (πολιτική ή μη) παρουσία.
Η θρυλική μέχρι πριν από λίγα χρόνια γενιά δεν έχει σαφή όρια, οπότε κάθε παρουσίαση ενέχει τον κίνδυνο αυθαιρεσίας. Προτιμήσαμε να ακολουθήσουμε το ρίσκο της κατηγοριοποίησης που ακολουθεί, βασισμένοι σε απόψεις πολλών εκ των συμμετεχόντων, ερευνώντας τις πηγές και τις μαρτυρίες. Μια τέτοιου εύρους καταγραφή, όπως αυτή που επιχειρούμε, είναι φυσικό να περιέχει και παραλείψεις αλλά και κάποια λάθη, φυσικά σε καμία περίπτωση ηθελημένα, μικρής πιστεύουμε έκτασης, κυρίως για όσους από τους αναφερόμενους δεν είχαν δημόσια παρουσία μετά τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Δεδομένων των συζητήσεων που γίνονται τον τελευταίο χρόνο για τα επιτεύγματα, αλλά και τις παραλείψεις (ή τα εγκλήματα από πλευράς «αξιοποίησης – εκμετάλλευσης» της παρουσίας και της συμμετοχής τους εκείνες τις ηρωικές ώρες) της γενιάς του Πολυτεχνείου, καλούμε τους αναγνώστες μας να διαβάσουν και να εκτιμήσουν οι ίδιοι τον τελικό θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο της δημόσιας παρουσίας καθενός.
Προθέσεις και επιτεύγματα
Η καταγραφή των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και της αντιχουντικής δράσης αποτελεί σαφώς φόρο τιμής προς όσους προσπάθησαν να ανατρέψουν το καθεστώς της στρατοκρατίας στη χώρα. Η καταγραφή της μετέπειτα πορείας τους, αλλά και η παράθεση όσων βρέθηκαν μεταπολιτευτικά μαζί τους στα αμφιθέατρα και τις ζυμώσεις, γίνεται για να μπορέσει ο αναγνώστης να μάθει ή να φρεσκάρει τη μνήμη του και να αξιολογήσει τη συνολική πορεία του καθενός, αναλογιζόμενος τις θέσεις, τις απόψεις και τη δράση του, τα τελευταία 25-35 χρόνια.
Η Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου
Για τη συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες και πηγές, αν και δεν συμφωνούν όλες στον συνολικό αριθμό των συμμετεχόντων. Είναι γεγονός ότι οι συνελεύσεις των Σχολών εξέλεξαν συγκεκριμένους αντιπροσώπους στη Συντονιστική Επιτροπή της Κατάληψης, όμως υπήρχαν και αναπληρωματικοί. Η παρακάτω καταγραφή νομίζουμε ότι είναι αντιπροσωπευτική της πραγματικότητας.
Αλαβάνου Αριάδνη (Φιλοσοφική Αθήνας), ΑντιΕΦΕΕ, ΚΝΕ, ΚΚΕ, Νέο Αριστερό Ρεύμα. Ήταν υπεύθυνη έκδοσης του «Οδηγητή» και επιμελήτρια εκδόσεων.
Αναστασίου Ελένη (Ιατρική Αθήνας), Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση (άκρα Αριστερά), ηγετική μορφή στη σχολή της.
Ανδρουλάκης Μίμης (ΕΜΠ). Προέρχεται από την άκρα Αριστερά (ΚΟ Μαχητής), στη συνέχεια όμως Αντι-ΕΦΕΕ, ανώτατο στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, στη συνέχεια του Συνασπισμού, σήμερα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Χαρισματικός, ευρηματικός, έξυπνος, αμφιλεγόμενος. Έχει ασκήσει διάφορα επαγγέλματα και είναι συγγραφέας πολλών (επιτυχημένων) βιβλίων.
Αντώνογλου Νίκος (Γεωπονική Αθήνας), ανένταχτος, ηγετική μορφή στη σχολή, έμεινε εκτός πολιτικής. Ασχολήθηκε με επιχειρήσεις.
Γεωργακάκης Γιάννης (ΑΣΚΤ), φοιτητής πριν από τη δικτατορία, ανένταχτος. Γλύπτης, συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Γρηγορόπουλος Γιάννης (ΕΜΠ), ΑντιΕΦΕΕ, ΠΣΚ, ΚΝΕ, με δράση μέχρι λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Ελεύθερος επαγγελματίας.
Δαφέρμος Ολύμπιος (ΕΜΠ), ανένταχτος κατά τη χούντα. Δούλεψε στον ιδιωτικό τομέα και έγινε καθηγητής τεχνικής εκπαίδευσης. Σύμβουλος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου περί τεχνικής εκπαίδευσης. Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ πήρε διάφορες κρατικές τεχνοκρατικές θέσεις.
Ζουρνάς Μιχάλης (Πολυτεχνική Πάτρας), Ρήγας Φεραίος. Αν και φοιτητής στην Πάτρα, στη Συντονιστική του Πολυτεχνείου. Στον ευρύτερο χώρο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, συνδικαλιστής, ελεύθερος επαγγελματίας.
Κολλιτσίδας Γρηγόρης (Πάντειο), ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη), φοιτητικό της ΟΜΛΕ και μετά του ΚΚΕ μ-λ.)
Κουρμουλάκης Γιάννης (Πάντειο), ανένταχτος αριστερός.
Κοροβέσης Γιάννης (Οδοντιατρική Αθήνας), ΑντιΕΦΕΕ επί δικτατορίας, ΠΣΚ, ΕΦΕΕ, αργότερα στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Οδοντίατρος.
Κωστή Αγγελική – Λίκα (Φιλοσοφική Αθήνας), ανένταχτη, φίλα προσκείμενη στην ΑντιΕΦΕΕ, δεν εντάχθηκε στην ΠΣΚ μεταπολιτευτικά, αλλά παρέμεινε ανεξάρτητη αριστερή συνδικαλίστρια (ΑΑΠΦ). Καθηγήτρια.
Λαζαρίδης Χρύσανθος (Οικονομικό Αθήνας), Ρήγας Φεραίος προ και μετά την πτώση της χούντας. Γνωστός και καλός συνδικαλιστής στη σχολή και την ΕΦΕΕ αργότερα, ηγετικό στέλεχος της Β΄ Πανελλαδικής (συνδιάσκεψη του Ρήγα Φεραίου που οδήγησε σε διάσπαση προς τα αριστερά). Ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ (Ελληνική Αριστερά) αργότερα, έζησε χρόνια στο εξωτερικό. Δημοσιογράφος, χρηματιστηριακός αναλυτής και πανεπιστημιακός, αρθρογράφος και αναλυτής για θέματα οικονομίας, εξωτερικών σχέσεων, άμυνας, πολιτικής κ.λπ. Συμμετέχει στο Δίκτυο 21. Είναι στενός συνεργάτης για πολλά χρόνια του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά.
Λάζος Χρήστος (Νομική Αθήνας), στέλεχος του Ρήγα προ και μεταπολιτευτικά, γνώρισε για τα καλά το ΕΑΤ/ΕΣΑ. Στην ηγεσία του Ρήγα Φεραίου και του ΚΚΕ Εσωτ., αργότερα δούλεψε με τον Κώστα Λαλιώτη. Στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για πολλά χρόνια, διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου αργότερα και γραμματέας της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Λαλιώτης Κώστας (Οδοντιατρική Αθήνας), στέλεχος του ΠΑΣΚ με πολλές συλλήψεις από τη χούντα, ένας από τους διαπραγματευτές της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου με τον στρατό πριν από την είσοδο του τανκ. Το 1974 στην ΠΑΣΠ, γρήγορα πέρασε στα κεντρικά καθοδηγητικά όργανα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ. Για χρόνια επηρέαζε τις καταστάσεις στη Νεολαία του Κινήματος. Εκλέχθηκε σχετικά αργά βουλευτής, μόλις το 1991, αλλά επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από πλειάδα κυβερνητικών θέσεων τα τελευταία 30 χρόνια. Έφτασε μέχρι γραμματέας (Νο2) του ΠΑΣΟΚ. Είναι ηγετικό στέλεχος του Κινήματος, συνυφασμένο με την ιστορία του (την οποία έχει επηρεάσει σημαντικά), θεωρείται μετρ της πολιτικής επικοινωνίας και είναι σεβαστός από τους συντρόφους του.
Λογοθέτης Στέλιος (ΕΜΠ), ΑντιΕΦΕΕ, αργότερα ΠΣΚ και ΚΝΕ. Στέλεχος του ΚΚΕ, δήμαρχος Νίκαιας επί σειρά ετών (εκλέχθηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 28 ετών), δήμαρχος Πειραιά αργότερα (συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ενιαίου Συνασπισμού), προσχώρησε στον ΣΥΝ και αργότερα στο ΠΑΣΟΚ. Κατηγορήθηκε για κακοδιαχείριση και σκάνδαλα στον Δήμο Πειραιά, καταδικάστηκε αρχικά και αθωώθηκε αργότερα. Ήταν υποψήφιος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές για τον ενιαίο πλέον Δήμο Νίκαιας-Ρέντη, όπου χωρίς καμία κομματική στήριξη ήρθε δεύτερος.
Λυγερός Σταύρος (Μαθηματικό Αθήνας), αντιδικτατορική δράση και Συντονιστική Πολυτεχνείου ως ΟΣΕ (Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση – άκρα Αριστερά). Έμεινε λίγο στο φοιτητικό κίνημα μεταπολιτευτικά, αλλά έγραψε βιβλία και άρθρα για το αντιδικτατορικό και φοιτητικό κίνημα. Γνωστός δημοσιογράφος πλέον, αρθρογράφος και συγγραφέας, από τις πιο έγκυρες γραφίδες της γενιάς του.
Μαυρογένης Διονύσης (Ιταλία και Φαρμακευτική Αθήνας), αντιδικτατορική δράση και βασανισμοί στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, με ηγετικό ρόλο στην κατάληψη του Πολυτεχνείου. Αργότερα κατηγορήθηκε από ΑντιΕΦΕΕ και ΚΝΕ σε μια απροκάλυπτη επίθεση ως «χαφιές» για να τον υπερασπιστούν με ένταση αγωνιστές όλων των άλλων τάσεων και παρατάξεων (1974). Φαρμοκοποιός, προσέγγισε για λίγο την ΕΑΡ και έκτοτε ανένταχτος. Έχει διατελέσει δημοτικός σύμβουλος Ζωγράφου.
Μωροπούλου Τόνια (ΕΜΠ), ΑντιΕΦΕΕ, διάβασε στους δημοσιογράφους την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης. ΠΣΚ και ΚΝΕ αργότερα, στέλεχος του ΚΚΕ. Αποχώρησε το 1979. Αργότερα, επί Λαλιώτη, στο υφυπουργείο Νέας Γενιάς, προσέγγισε το ΠΑΣΟΚ, του οποίου έγινε στέλεχος. Ακούστηκε έντονα την περίοδο Κοσκωτά. Καθηγήτρια στο ΕΜΠ, υποψήφια πρύτανης τελευταία και συνδικαλίστρια στο ΤΕΕ με ανεξάρτητο ΠΑΣΟΚογενές ψηφοδέλτιο.
Νικολαΐδης Παναγιώτης (ΕΜΠ), τροσκιστής (μοναδικός στη ΣΕ του Πολυτεχνείου), μεταπολιτευτικά με τη ΣΦΠ (Σοσιαλιστική Φοιτητική Παράταξη, της Εργατικής Διεθνιστικής Ένωσης), επίσης μόνος τροτσκιστής εκλεγμένος στην εποχή του. Αρχιτέκτονας.
Νυσταζάκης Γιάννης (ΕΜΠ), ΑντιΕΦΕΕ και αργότερα ΠΣΚ. Ανώτερο κεντρικό στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ μετέπειτα στην Κρήτη. Το 1991 προτίμησε τον ΣΥΝ και αργότερα, μαζί με τον Μίμη Ανδρουλάκη, το ΠΑΣΟΚ.
Παπαβασιλόπουλος Γιώργος (ΕΜΠ), Ρήγας Φεραίος. Έντονη παρουσία αντιδικτατορικά. Καθηγητής Αυτομάτου Ελέγχου στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς του ΕΜΠ.
Παππάς Στέλιος (ΑΣΟΕΕ), μέλος του Ρήγα Φεραίου από τη δικτατορία, ιδρυτικό μέλος του ΔΑ, αρχικός εκδότης του «Θούριου» (επίσημο περιοδικό της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίας) στη νόμιμη έκδοσή του. Αργότερα στην ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτ., με τον Μπανιά στο ΚΚΕ Εσωτ. ΑΑ και μετέπειτα στον Συνασπισμό μέχρι σήμερα. Οικονομολόγος.
Σηφιανός Νίκος (ΕΜΠ), ανένταχτος αριστερός στη δικτατορία και στην εξέγερση. Στέλεχος της ΠΠΣΠ και αργότερα του ΚΚΕ (μ-λ). Αρχιτέκτονας.
Σιδέρης Νίκος (Ιατρική Αθήνας), στην άκρα Αριστερά (Μπολσεβίκοι), με την οποία πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Είναι ψυχίατρος – ψυχαναλυτής, διδάσκει σε ακαδημαϊκό επίπεδο και έχει εκδώσει ποιητικές συλλογές και μυθιστορήματα.
Σταυροπούλου Μαρία (ΑΣΚΤ), αντιδικτατορική δράση, έντονη δραστηριότητα στην Εξέγερση και στη Συντονιστική.
Τζουβάνος Δημήτρης (Γεωπονική Αθήνας), ανένταχτος στην εξέγερση, στην ΠΑΣΠ μεταπολιτευτικά, ηγετικό στέλεχος. Διεγράφη το 1979 από την ΠΑΣΠ και το ΠΑΣΟΚ, συγκρότησε άλλα σχήματα με κύριο την ΕΜΑΣ (Ενότητα Μαρξιστών Σοσιαλιστών). Επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ το 1994, διετέλεσε γενικός γραμματέας υπουργείου Γεωργίας (1997-2000). Γεωπόνος.
Τσαντίλης Κώστας (ΑΣΟΕΕ), συμμετείχε ως ανένταχτος στην εξέγερση και τη Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου.
Τσαφαράκης Μανούσος (ΦΜΣ Αθήνας). Στην πρώτη γραμμή του αντιδικτατορικού αγώνα, εξελέγη στη ΣΕ ως ανένταχτος της άκρας Αριστεράς. Τη δεκαετία του 1980 πλησίασε το ΠΑΣΟΚ επί Λαλιώτη στη Νέα Γενιά. Περιφερειακό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αργότερα, με ανεξαρτησία γνώμης και παρρησία.
Τσεμπέλης Γιώργος (ΕΜΠ), Μέλος του Ρήγα Φεραίου ήδη επί χούντας, εξελέγη στη ΣΕ. Στέλεχος του Ρήγα και μεταπολιτευτικά, αρθρογράφος στον «Θούριο». Έφυγε στο εξωτερικό για σπουδές και άλλαξε κατεύθυνση: από πολιτικός μηχανικός στα Μαθηματικά και από εκεί στην Πολιτική Επιστήμη. Καθηγητής πανεπιστημίου στο UCLA και επισκέπτης καθηγητής σε πολλά άλλα.
Φιλιππάκης Γιώργος (Βιομηχανική Πειραιά), ΑντιΕΦΕΕ, στη ΣΕ του Πολυτεχνείου, επικεφαλής των ομάδων περιφρούρησης της κατάληψης. Μεταπολιτευτικά στην ΠΣΚ και αργότερα στέλεχος του ΚΚΕ. Γνωστός δημοσιογράφος του ελεύθερου και αστυνομικού ρεπορτάζ.
Χατζησωκράτης Δημήτρης (ΕΜΠ), αντιχουντική δράση, στέλεχος του Ρήγα Φεραίου. Μεταπολιτευτικά ηγετικό στέλεχος του Ρήγα, αρχικός υπεύθυνος της εφημερίδας «Θούριος», που έφερε το παρατσούκλι «Χατζηθούριος» λόγω των μακροσκελών αναλύσεων του υπευθύνου. Ακολούθησε τη συνήθη πορεία: ΚΚΕ Εσωτ.-ΕΑΡ-ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, όπου είναι γνωστός για τις δημόσιες παρεμβάσεις του. Τους τελευταίους μήνες ηγετικό στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ψαρράς Δημήτρης (ΕΜΠ), μέλος του Ρήγα Φεραίου από την εποχή της χούντας, εξελέγη στη ΣΕ της κατάληψης. Μεταπολιτευτικά ισχυρό στέλεχος του Ρήγα, το 1978 ηγέτης της Β΄ Πανελλαδικής που διέσπασε τον Ρήγα. Γνωστός ευρύτερα ως ένας εκ της τριάδας που έγραφε τον «Ιό της Κυριακής» στην «Ελευθεροτυπία».
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις του Πολυτεχνείου
Μέσα στην εξέγερση υπήρξαν και παρουσίες που χωρίς να ανήκουν στη Συντονιστική Επιτροπή έπαιξαν σημαντικό ή συμβολικό ρόλο, είχαν ιδιαίτερα καθήκοντα ή έγιναν (άθελά τους) ιδιαίτερα γνωστοί. Αυτοί είναι:
Δαμανάκη Μαρία (ΕΜΠ), ΑντιΕΦΕΕ, ΠΣΚ και ΚΝΕ. Η πιο γνωστή «φωνή» του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου το 1973. Στέλεχος της ΚΝΕ, βουλευτής του ΚΚΕ, μετέπειτα του ΣΥΝ, αργότερα πρόεδρος του Συνασπισμού. Μετέπειτα προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε βουλευτής και παρ’ ολίγον υπουργός Δημόσιας Τάξης… Σήμερα είναι ελληνίδα Επίτροπος στην Κομισιόν.
Παπαχρήστος Δημήτρης (ΑΣΟΕΕ), με έντονη αντιδικτατορική δράση, ήταν ένας από τους τρεις εκφωνητές του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου και αναπληρωματικό μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής από την ΑΣΟΕΕ. Από το 1974 ανεξάρτητος στον χώρο της άκρας Αριστεράς. Πλησίασε τον Κώστα Λαλιώτη επί υφυπουργείου Νέας Γενιάς, αλλά όχι το ΠΑΣΟΚ. Έμεινε έξω από κόμματα, μια ιδιαίτερη περίπτωση δημόσιας παρουσίας. Αρθρογράφος, συγγραφέας πολλών βιβλίων, σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ, ραδιοφωνικός παραγωγός. Εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος και μένει στα Εξάρχεια.
Παπαδημητράκης Λάμπρος (ΑΣΚΤ), ένας από τους τρεις εκφωνητές του φοιτητικού ραδιοσταθμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μάλλον λησμονημένος από την Αριστερά. Σκηνοθέτης, έχει γυρίσει ταινίες για την κυπριακή τραγωδία, ευαίσθητος και ενεργός στα εθνικά θέματα.
Αρβανίτης Φοίβος (ΦΜΣ Αθήνας), ηγετική μορφή της κατάληψης του Πολυτεχνείου.
Δρογκάρης Γιώργος (ΕΜΠ), αντιδικτατορική δράση από νωρίς, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Είναι ένας εκ των τριών συλληφθέντων του Πολυτεχνείου που έδωσαν την περίφημη συνέντευξη στον Μαστοράκη στην ερώτηση αν θα το έκανε ξανά απάντησε «Ναι, αλλά με μεγαλύτερη προσοχή». Στο ΚΣ της ΕΦΕΕ μεταπολιτευτικά, απεβίωσε νεώτατος το 1992.
Κατωπόδης Ηλίας (ΕΜΠ), αντιδικτατορική δράση από νωρίς, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Είναι εκ των τριών συλληφθέντων του Πολυτεχνείου που έδωσαν την περίφημη συνέντευξη στον Μαστοράκη. Αργότερα ΠΣΚ και ΚΝΕ. Ελεύθερος επαγγελματίας.
Καρυστιάνη Ιωάννα (Νομική Αθήνας), ΑντιΕΦΕΕ, αργότερα ΠΣΚ, βασανίστηκε επί χούντας, αποτέλεσε θρυλική μορφή και φωνή του αντιδικτατορικού κινήματος κυρίως στις καταλήψεις της Νομικής. Αργότερα στην ΚΝΕ και το ΚΚΕ, επί των Πολιτιστικών. Σύζυγος του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη. Σκιτσογράφος αρχικά και πολύ επιτυχημένη συγγραφέας (και σεναριογράφος) τα τελευταία 15 χρόνια.
Παπαδήμας Άλκης (Μαθηματικό Αθήνας), ΑντιΕΦΕΕ και ΚΝΕ, σύνδεσμος της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου με συλλόγους και φορείς εκτός κατάληψης. Στην ΠΣΚ αργότερα και στην ΕΦΕΕ. Στέλεχος του ΚΚΕ, αργότερα στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Συνδικαλιστής ιδιωτικός εκπαιδευτικός, έχει θητεύσει στην τοπική αυτοδιοίκηση (αντιδήμαρχος Καισαριανής).
Παυλάκης Γιώργος (Ιατρική Αθήνας), κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ο υπεύθυνος του ιατρείου που εγκαταστάθηκε στο κτίριο της Αρχιτεκτονικής. Σήμερα είναι διευθυντής του Τοµέα Ανθρωπίνων Ρετροϊών στο Εθνικό Ινστιτούτο κατά του Καρκίνου (ΗΠΑ) και συμμετέχει στο Ελληνικό Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και Τεχνολογίας.
Ρεβελάκης Νίκος (ΕΜΠ), ηρωική μορφή όχι μόνο της εξέγερσης, αλλά του Πολυτεχνείου γενικά. Ανέλαβε πρόεδρος των Τοπογράφων όταν οι προηγούμενοι δύο (Αλαβάνος και Ποταμιάνος) είχαν ήδη διωχθεί. Συνελήφθη πολλές φορές και βασανίστηκε, κλείστηκε σε ψυχιατρείο, αλλά δεν λύγισε. Δεν δέχτηκε να φύγει στο εξωτερικό με υποτροφία της χούντας, αλλά έβριζε και ειρωνευόταν τους βασανιστές του, τους χαφιέδες και τους ασφαλίτες. Δεν πήρε πτυχίο ποτέ, δεν εξαργύρωσε τους αγώνες του. Απλός δημόσιος υπάλληλος.
Ρηγοπούλου Πέπη (ΕΜΠ), σύμβολο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου καθώς ήταν πάνω στη σιδερένια πόρτα κατά την είσοδο του τανκ. Τραυματίστηκε σοβαρά και κινδύνεψε, επέζησε με σοβαρά προβλήματα. Αποφοίτησε κατά τη μεταπολίτευση και ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα στον χώρο της τέχνης, διδάσκοντας σε Κρήτη και Αθήνα.
Σταμέλος Κυριάκος (ΕΜΠ), πήρε μέρος στο φοιτητικό αντιδικτατορικό κίνημα. Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ήταν ένας από τους διαπραγματευτές με τον στρατό πριν από την είσοδο του τανκ.
Τζουμάκας Στέφανος (Νομική Αθήνας), από τους ηγέτες του φοιτητικού κινήματος. Φοιτητής ήδη πριν από τη δικτατορία, αγωνίστηκε και διώχθηκε επί χούντας. Ηγετικό στέλεχος των καταλήψεων της Νομικής (’72-’73). Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ένας από τους διαπραγματευτές (μαζί με Λαλιώτη – Σταμέλο) με τον στρατό πριν από την είσοδο του τανκ. Στη μεταπολίτευση ΠΑΣΠ και αργότερα Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Γενικός γραμματέας (1975) και πρόεδρος (1976-1978) της ΕΦΕΕ. Για πολλά χρόνια «το μακρύ σκληρό χέρι» του Ανδρέα Παπανδρέου στην ΠΑΣΠ και τη Νεολαία. Ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μέλος της ΚΕ και του ΕΓ κατά περιόδους, πολλάκις σε κρατικές και κυβερνητικές θέσεις. Σήμερα θεωρείται από τους επικεφαλής των αντιδρώντων στην πολιτική του Μνημονίου.
Χριστοδουλάκης Νίκος (ΕΜΠ), υπεύθυνος του πομπού του ραδιοσταθμού της εξέγερσης. Από το 1974 ανεξάρτητος αριστερός (ΣΠΗΜΜ), πρόεδρος με τους ανεξάρτητους στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς. Αργότερα ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα στην οικονομική επιστήμη. Έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου. Μετά το 1993 στο ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε γενικός γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας, σύμβουλος του πρωθυπουργού, υφυπουργός Οικονομικών (είσοδος στο ευρώ), υπουργός Ανάπτυξης, υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Στενός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, δεν επανεκλέχτηκε βουλευτής επί Γιώργου Παπανδρέου. Επέστρεψε στα ακαδημαϊκα καθήκοντα.
«Η Κυβέρνηση με τελείως αυταρχικό και παράνομο τρόπο και με εντολή της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας προς την ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου) θα επιχειρήσει στις επόμενες δύο τρεις ημέρες να σταματήσει το έργο της τοποθέτησης του ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή εκ μέρους του Δήμου Θεσσαλονίκης στην Νέα Παραλία, στην περιοχή της Παλαιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας.
ΜΙΑ ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ 
Γιατί δεν συμπαρασταθήκατε έτσι και στα παιδιά της Απογευματινής;
