Όπως είναι γνωστό ο κ. Παπανδρέου, συρόμενος από τη στάση της αντιπολίτευσης, η οποία προσέδωσε δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και ιδίως στις περιφερειακές, με το δίλημμα «ΝΑΙ ή ΟΧΙ» στο μνημόνιο, αναγκάστηκε και ο ίδιος να προσδώσει επίσημα το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος σ’ αυτές τις εκλογές, κατά την ομιλία του ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά πλέον, αφού η ίδια η κοινωνία,άδραξε την ευκαιρία και πρώτη προσέδωσε από μόνη της αυτόν τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα, πολιτικοποιώντας έντονα τις επερχόμενες εκλογές.
Βέβαια ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να κρύψει το μνημόνιο κάτω από την προβιά του «Καλλικράτη», μιλώντας για δημοψήφισμα στον «Καλλικράτη» και στις «αλλαγές» που κάνει το ΠΑΣΟΚ. Όμως δεν υπάρχει κανείς αφελής που να πιστεύει ότι το δίλημμα του....
δημοψηφίσματος δεν θα είναι το «ΝΑΙ ή ΟΧΙ» στο μνημόνιο ή ότι σε περίπτωση που τυχόν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ δεν θα χρησιμοποιήσει αυτή τη νίκη ως λαϊκή εντολή για να συνεχίσει τη σκληρή εφαρμογή του μνημονίου και των εντολών της Τρόϊκας.
Ο κ. Παπανδρέου όμως έκανε ένα θανάσιμο πολιτικό λάθος, από το οποίο πλέον δεν μπορεί να ξεφύγει, με αποτέλεσμα τη βέβαιη (λαού θέλοντος), ήττα του.
Τι εννοούμε:
Ο κ. Παπανδρέου πόνταρε πάνω στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ να προηγείται των άλλων κομμάτων με σχετική πλειοψηφία. Όμως το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος δεν κρίνεται με σχετική πλειοψηφία, κρίνεται με την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων που επιτυγχάνει η μια από τις δύο προτάσεις που τίθενται προς ψήφιση. Δηλαδή σε μία δημοψηφισματική διαδικασία κερδίζει η πρόταση που συγκεντρώνει το 50%+1 των ψήφων των πολιτών. Αναρωτιόμαστε, πως αλήθεια πίστεψε ο κ. Παπανδρέου ότι θα ξεγελάσει πολιτικά το λαό με μια σχετική πλειοψηφία που μπορεί να επιτύχει στις περιφερειακές εκλογές το κόμμα του;
Στο επερχόμενο λοιπόν, ουσιαστικά πλέον δημοψήφισμα, θα συγκρουστούν δύο λαϊκά μέτωπα. Το μέτωπο του μνημονίου και το αντιμνημονιακό μέτωπο. Επομένως θα κερδίσει εκείνο το λαϊκό μέτωπο που η άθροιση των ποσοστών σε ψήφους που θα λάβουν τα κόμματα που το απαρτίζουν, θα ξεπεράσει το 50%. Εξάλλου, θέλουμε δε θέλουμε, το βράδυ των εκλογών στα διάφορα κανάλια και στα κομματικά γραφεία θα γίνεται η άθροιση των ποσοστών αυτών που είναι υπέρ και αυτών που είναι κατά του μνημονίου.
Αν λοιπόν καταφέρει το ΠΑΣΟΚ και τα εξαπτέρυγά του να συγκεντρώσουν ποσοστά πάνω από το 50% των ψήφων, τότε θα έχει κερδίσει το μέτωπο του μνημονίου και ο κ. Παπανδρέου θα έχει τη λαϊκή έγκριση να προχωρήσει αταλάντευτα στην εφαρμογή των όρων του μνημονίου.
Αν όμως καταφέρουν τα κόμματα που συντάσσονται κατά του μνημονίου να συγκεντρώσουν το 50% των ψήφων, τότε θα υπάρχει προφανής δυσαρμονία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση θα στερείται πλέον της λαϊκής νομιμοποίησης και ο κ. Παπανδρέου δεν θα έχει τη λαϊκή έγκριση να συνεχίσει την εφαρμογή των όρων του μνημονίου.
Αυτά ακριβώς επιβάλλουν οι κανόνες ενός δημοψηφίσματος. Θα έπρεπε λοιπόν να γνωρίζει ο κ. Παπανδρέου ότι τα λόγια και οι πολιτικοί χαρακτηρισμοί δεν μπορούν να εκστομίζονται αβασάνιστα και χωρίς υπολογισμό των συνεπειών.
Τώρα ο καθένας μας γνωρίζει και ας λάβει τις αποφάσεις του.
Πάντως αποχή δεν συγχωρείται πλέον, αφού στην ουσία ψηφίζουμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο μνημόνιο και όχι κόμματα..
Βέβαια ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε να κρύψει το μνημόνιο κάτω από την προβιά του «Καλλικράτη», μιλώντας για δημοψήφισμα στον «Καλλικράτη» και στις «αλλαγές» που κάνει το ΠΑΣΟΚ. Όμως δεν υπάρχει κανείς αφελής που να πιστεύει ότι το δίλημμα του....
δημοψηφίσματος δεν θα είναι το «ΝΑΙ ή ΟΧΙ» στο μνημόνιο ή ότι σε περίπτωση που τυχόν κερδίσει το ΠΑΣΟΚ δεν θα χρησιμοποιήσει αυτή τη νίκη ως λαϊκή εντολή για να συνεχίσει τη σκληρή εφαρμογή του μνημονίου και των εντολών της Τρόϊκας.
Ο κ. Παπανδρέου όμως έκανε ένα θανάσιμο πολιτικό λάθος, από το οποίο πλέον δεν μπορεί να ξεφύγει, με αποτέλεσμα τη βέβαιη (λαού θέλοντος), ήττα του.
Τι εννοούμε:
Ο κ. Παπανδρέου πόνταρε πάνω στις δημοσκοπήσεις που δείχνουν αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ να προηγείται των άλλων κομμάτων με σχετική πλειοψηφία. Όμως το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος δεν κρίνεται με σχετική πλειοψηφία, κρίνεται με την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων που επιτυγχάνει η μια από τις δύο προτάσεις που τίθενται προς ψήφιση. Δηλαδή σε μία δημοψηφισματική διαδικασία κερδίζει η πρόταση που συγκεντρώνει το 50%+1 των ψήφων των πολιτών. Αναρωτιόμαστε, πως αλήθεια πίστεψε ο κ. Παπανδρέου ότι θα ξεγελάσει πολιτικά το λαό με μια σχετική πλειοψηφία που μπορεί να επιτύχει στις περιφερειακές εκλογές το κόμμα του;
Στο επερχόμενο λοιπόν, ουσιαστικά πλέον δημοψήφισμα, θα συγκρουστούν δύο λαϊκά μέτωπα. Το μέτωπο του μνημονίου και το αντιμνημονιακό μέτωπο. Επομένως θα κερδίσει εκείνο το λαϊκό μέτωπο που η άθροιση των ποσοστών σε ψήφους που θα λάβουν τα κόμματα που το απαρτίζουν, θα ξεπεράσει το 50%. Εξάλλου, θέλουμε δε θέλουμε, το βράδυ των εκλογών στα διάφορα κανάλια και στα κομματικά γραφεία θα γίνεται η άθροιση των ποσοστών αυτών που είναι υπέρ και αυτών που είναι κατά του μνημονίου.
Αν λοιπόν καταφέρει το ΠΑΣΟΚ και τα εξαπτέρυγά του να συγκεντρώσουν ποσοστά πάνω από το 50% των ψήφων, τότε θα έχει κερδίσει το μέτωπο του μνημονίου και ο κ. Παπανδρέου θα έχει τη λαϊκή έγκριση να προχωρήσει αταλάντευτα στην εφαρμογή των όρων του μνημονίου.
Αν όμως καταφέρουν τα κόμματα που συντάσσονται κατά του μνημονίου να συγκεντρώσουν το 50% των ψήφων, τότε θα υπάρχει προφανής δυσαρμονία μεταξύ της λαϊκής βούλησης και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση θα στερείται πλέον της λαϊκής νομιμοποίησης και ο κ. Παπανδρέου δεν θα έχει τη λαϊκή έγκριση να συνεχίσει την εφαρμογή των όρων του μνημονίου.
Αυτά ακριβώς επιβάλλουν οι κανόνες ενός δημοψηφίσματος. Θα έπρεπε λοιπόν να γνωρίζει ο κ. Παπανδρέου ότι τα λόγια και οι πολιτικοί χαρακτηρισμοί δεν μπορούν να εκστομίζονται αβασάνιστα και χωρίς υπολογισμό των συνεπειών.
Τώρα ο καθένας μας γνωρίζει και ας λάβει τις αποφάσεις του.
Πάντως αποχή δεν συγχωρείται πλέον, αφού στην ουσία ψηφίζουμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο μνημόνιο και όχι κόμματα..
