Οταν αυτά τα φαινόμενα, όμως, μονοπωλούν (και δεν κυριαρχούν απλά) τον δημόσιο λόγο, τότε συνιστούν φαινόμενα είτε παρακμής είτε έλλειψης επιχειρημάτων είτε αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό. Τον τελευταίο καιρό τα δύο μεγάλα κόμματα αναλίσκονται σε μια τυφλή σύγκρουση αναφορικά με το μέγεθος των ευθυνών για την οικονομική κατάσταση και φυσικά επικεντρώνουν την επιχειρηματολογία τους στο μνημόνιο. Ελάχιστες είναι οι ουσιαστικές και εμπεριστατωμένες αναφορές για το μέλλον.
Ολα έχουν την εξήγησή τους. Το πρώτο μέλημα των κομματικών επιτελείων αυτή την περίοδο είναι να συσπειρώσουν και στη συνέχεια να περιχαρακώσουν τις δυνάμεις τους εν όψει των εκλογών. Λογικό και αναμενόμενο. Συνεπώς η πόλωση τούς συμφέρει και τους δύο. Αλλά ως έναν βαθμό.
Η αμείλικτη πραγματικότητα είναι ότι θα κριθούν επί του πεδίου της οικονομίας, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες αντιλαμβάνονται την επίπτωση των μακροοικονομικών στοιχείων στο επίπεδο διαβίωσής τους.
Αρα η κομματική περιχαράκωση έχει κοντόθωρη θεώρηση. Αλλωστε ο Γ. Παπανδρέου και ο Αντ. Σαμαράς έχουν αξιολογηθεί από τους πολίτες, οι οποίοι έχουν εκδηλώσει την ετυμηγορία τους δια της ψήφου τους. Καταρχήν γιατί ούτε οι φανατικοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ δεν ανέμεναν δέκα μονάδες διαφορά στις εκλογές που έγιναν μόλις προ έτους. Και δεύτερον γιατί 800.000 πολίτες που ψήφισαν ΝΔ επέλεξαν από τον πρώτο γύρο για αρχηγό τους τον Α. Σαμαρά.
Το ζητούμενο λοιπόν σήμερα είναι τι θα γίνει στο μέλλον και με ποιο τρόπο μπορεί να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών. Ασφαλώς και οι υπεύθυνοι πρέπει να βρεθούν και να τιμωρηθούν. Αλλά επειδή φαίνεται ότι δεν θα γίνει τίποτα, αν και οι πολίτες έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους, με την πολιτική να αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της, η εμμονή στο παρελθόν αποπροσανατολίζει και αποτυπώνεται με τη ρήση «αλλά λόγια ν' αγαπιόμαστε».
Στρατής Λιαρέλλης
ΠΗΓΗ: www.ethnos.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου