Το νέο τοπίο για τους εργαζόμενους

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ, φυσικά, αναλύσεις και ερμηνείες για να γίνει σαφές ότι οι ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση τόσο στο Ασφαλιστικό όσο και στις εργασιακές σχέσεις ανατρέπουν διαμορφωμένες καταστάσεις δεκαετιών και δημιουργούν ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο εύλογα προκαλεί γενικευμένες διαμαρτυρίες και αντιδράσεις.

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ήταν, ωστόσο, πολλές από τις προωθούμενες μεταβολές, αφού, λίγο ή πολύ, είχαν δημοσιοποιηθεί ως απαιτήσεις, τις οποίες οι δανειστές μας επίμονα αξίωναν και η κυβέρνηση ή αποδεχόταν ή πάσχιζε να μετριάσει στον βαθμό που υπήρχαν πιθανότητες να το επιτύχει.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι διαπραγματευτικές δυνατότητες της κυβέρνησης ήταν περιορισμένες. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το αντεπιχείρημα το οποίο σε όλες τις σχετικές αιτιάσεις αντιπαραθέτει είναι πως βρισκόταν -και βρίσκεται- με την πλάτη στον τοίχο, μια και η αποδοχή των συγκεκριμένων μέτρων εξασφαλίζει τη δανειοδότηση της χώρας από τον μηχανισμό στήριξης και άρα αποτρέπει τον εφιάλτη της χρεοκοπίας.

ΟΤΙ είναι σκληρά και άδικα τα περισσότερα από τα μέτρα που θα αποτελούν εφεξής τον νέο ασφαλιστικό και εργασιακό χάρτη της χώρας το ομολογεί και η ίδια η κυβέρνηση. Αρα, στον βαθμό που κάποιες ρυθμίσεις δεν έχουν «κλειδώσει» οριστικά, όπως έμμεσα αναγνώρισε σε τηλεοπτική παρέμβασή του ο υπουργός Εργασίας, η κυβέρνηση οφείλει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να τις καταστήσει κατά τι έστω ηπιότερες και να μετριάσει έτσι το κόστος, που θα κληθούν και στην περίπτωση αυτή να πληρώσουν οι οικονομικά ασθενέστεροι.

ΑΠΟ ΕΚΕΙ και πέρα ισχύει ό,τι και για πολλά άλλα από τα μέτρα που μας έχει επιβάλει η λογική του μηχανισμού στήριξης. Η ελπίδα πως θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το ταχύτερο δυνατόν την κρίση, να επανακτήσουμε το δικαίωμα της ρύθμισης των θεμάτων που μας αφορούν και να αποκαταστήσουμε κάποιες από τις πασιφανείς αδικίες που συντελούνται αυτή την περίοδο.

ΕΙΝΑΙ δυστυχώς η μοναδική ρεαλιστική προοπτική στην οποία μπορούμε να προσβλέπουμε.

ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/