Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε

Στις αναντίρρητες καθυστερήσεις στην εκτέλεση του προγράμματος της κυβέρνησης έρχονται τώρα να προστεθούν και δύο παράμετροι οι οποίες δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα και δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τη θέση της χώρας, με αποτέλεσμα οι προοπτικές να μην είναι ευοίωνες.

Το πρώτο ζήτημα αφορά ένα τμήμα υπουργών που δείχνουν να έχουν εφησυχάσει μετά τη συμφωνία ένταξης στον μηχανισμό στήριξης.

Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα αφορά σε χειρισμούς που εντείνουν την ανασφάλεια των πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι συνολικοί χειρισμοί στο ασφαλιστικό. Και δεν αφορά μόνο την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας αλλά το σύνολο της κυβέρνησης. Σήμερα, έναν μήνα μετά τη συμφωνία, έχουμε φθάσει στο σημείο να μη γνωρίζουμε τι έχει συμφωνηθεί. Εάν στο νομοσχέδιο δεν περιελήφθησαν σημεία της συμφωνίας, ας μπουν και ας τελειώνουμε. Εάν η τρόικα υπαναχωρεί ή όπως αφήνεται να εννοηθεί μεταβάλλει συνεχώς άποψη και ζητά περισσότερα από τα συμφωνηθέντα, να δηλωθεί δημοσίως. Και όχι μόνο αυτό.

Η κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματευθεί με σθένος και να μην υποχωρήσει. Σήμερα όμως βρισκόμαστε ενώπιον μιας απαράδεκτης κατάστασης. Ουδείς γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει. Οι πολίτες αισθάνονται ανασφαλείς και δεν γνωρίζουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον, οι κοινοτικοί και το ΔΝΤ μας εγκαλούν για καθυστέρηση αφού δεν προωθείται το ασφαλιστικό και χρήματα χάνονται άνευ λόγου. Σε όλο αυτό το «παρανοϊκό» σκηνικό η κυβέρνηση είτε αμήχανα είτε αποσπασματικά επιχειρεί να πείσει ότι εφαρμόζει το πρόγραμμα.

Ωστόσο σοβαρές πλευρές του όχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά δεν έχουν καν σχεδιαστεί ώστε να αρχίσει η εφαρμογή τους. Και επισήμως αντί να μιλήσει για την «ταμπακέρα», αναλίσκεται σε δικαιολογίες προτάσσοντας τον μπαμπούλα της κακιάς τρόικας σε μια προσπάθεια να κερδίσει χρόνο. Χρόνο όμως πραγματικά δεν έχει. Και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσει, τόσο καλύτερα για τη χώρα.

Στρατής Λιαρέλλης
ΠΗΓΗ:www.ethnos.gr