Με δυο λέξεις είναι αυτό του ανοιχτού πλάνου.
Όσο η κάμερα εστιάζει στο πρόσωπό του, ο πολίτης έχει τη δυνατότητα να ακούσει, να πιστέψει, να πειστεί, ίσως και να ελπίσει. Μπορεί να νιώσει την «αλήθεια» και το πάθος, την μαχητικότητα και την αφοσίωση. Μπορεί να αντιληφθεί πως τα λόγια είναι αποτέλεσμα ενός βαθύτατου πιστεύω και όχι σκηνοθετημένα επικοινωνιακά φτιασιδώματα.
Μόλις όμως το πλάνο ανοίξει και προστεθούν στην εικόνα τα απολιθώματα της παλαιοκομματικής εποχής τότε αυτομάτως το μήνυμα αδυνατεί να φτάσει στον προορισμό του.
ΠΗΓΗ: www.antinews.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου