This is default featured slide 1 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured slide 2 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured slide 3 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured slide 4 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
This is default featured slide 5 title
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
25.2.11
O Κωνσταντίνος Καραμανλής για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου.
[βιντεο ντοκούμεντο απο την δεκαετία 70]
ΓΕΦΥΡΑ ΡΙΟΥ-ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ:ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΡΓΑ;
Από αυτά:
· Το 10% (74 εκ. ευρώ, ή 25 δισ. δρχ.) το έβαλε η κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την
εκμεταλλεύεται.
· Το 40% (296 εκ. ευρώ - 101 δισ. δρχ.) είναι η συμμετοχή του δημοσίου, δηλαδή το
πληρώσαμε εμείς.
· Το υπόλοιπο 50% (370 εκ. ευρώ - 126 δισ. δρχ.) είναι δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα,
με......
κρατικές εγγυήσεις. Που σημαίνει ότι αν στραβώσει η δουλειά, η τράπεζα θα πάρει τα
λεφτά της από το κράτος, δηλαδή από εμάς. Αν δεν στραβώσει, θα τα πάρει από τα διόδια,
δηλαδή πάλι από εμάς.(σ.σ. Είδες που θα πάει η σύνταξη κι ο μισθός που σου έκοψαν;)
Βάσει των συμφωνημένων, η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα
μέχρι το 2039, δηλαδή επί 35 χρόνια. Από την εκμετάλλευση αυτή, υπολογίζεται ότι θα
εισπράξει 1,7 δισ. ευρώ, ή 579 δισ. δραχμές. Αν αφαιρέσει κανείς τα 370 δισ. της
τράπεζας, υπολείπονται 209 δισ. για την κοινοπραξία, δηλαδή 8,36 φορές παραπάνω από
όσα έβαλε, ή περιθώριο κέρδους
736% .
Δεν είναι κι άσχημα!
Αν το υπολογίσουμε αυτό σε διάστημα 35 χρόνων, προκύπτει εύκολα ότι κάθε χρόνο η
κατασκευάστρια κοινοπραξία θα καθαρίζει περίπου 6 δισ. δηλαδή το ¼ της αρχικής της
συμμετοχής στο έργο.
Δηλαδή σε 4 χρόνια θα έχει πάρει τα λεφτά της πίσω και θα της μένουν άλλα 31 χρόνια να
εισπράττει.
(σ.σ.ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΟ: Δηλαδή σε 4 χρόνια θα έχει πάρει τα λεφτά της πίσω
και θα της μένουν άλλα 31 χρόνια να εισπράττει.)
Αυτού του είδους οι δουλειές, πριν τις βαφτίσουν «υποδειγματικά αναπτυξιακά έργα», τις
λέγανε απλώς «αποικιακές». Και ο βασιλεύς Λεοπόλδος, στο Κονγκό, το 1900, με τέτοιους
όρους δούλευε.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πώς μπορεί κάποιος με αρχικό κεφάλαιο 25 δισ. δηλαδή όσο κοστίζει η κατασκευή ενός ολυμπιακού σταδίου μαζί με τις υπερβάσεις (και λίγο παραπάνω
από όσα κατηγορείται ο Νεονάκης ότι κέρδισε στο χρηματιστήριο) να βγάλει σε τέσσερα
χρόνια τα λεφτά του και εφτά φορές άλλα τόσα στα επόμενα 31 χρόνια. Η απάντηση είναι
απλή: πρέπει να βρεις κάποιον να σου βάλει το υπόλοιπο 90% της επένδυσης, χωρίς καμία
αξίωση στα κέρδη. Υπάρχει τέτοιος μ@λ@@@ς; Ναι, υπάρχει. Ο Έλλην φορολογούμενος,
δηλαδή εμείς.
Από πλευράς του Έλληνος φορολογουμένου, η κατάσταση έχει ως εξής:
· 101 δισ. (δηλαδή όσο η κρατική συμμετοχή) πληρώσαμε στη φάση της κατασκευής και
· 579 δισ. (δηλαδή όσα περιμένουν να εισπράξουν στην 35ετία) πληρώνουμε σε διόδια στην
φάση της εκμετάλλευσης.
Αυτό σημαίνει ότι πληρώνουμε 680 δισ. για μια γέφυρα που αποδεδειγμένα στοίχισε 252,
δηλαδή πληρώνουμε τη γέφυρα 2,7 φορές παραπάνω από το πραγματικό της κόστος.
(Σχεδόν τρεις. Από εκεί πρέπει να βγήκε αυτό που λένε «Τρεις Γέφυρες»). Αυτό το
μοντέλο κατασκευής δημοσίων έργων ονομάζεται «Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού
Τομέα» και διαφημίζεται ως ο πλέον σύγχρονος και αποτελεσματικός δρόμος για τις
προκλήσεις του 21ου αιώνα. Αν η γέφυρα είχε κατασκευαστεί με τις οπισθοδρομικές
μεθόδους του προηγούμενου αιώνα, θα μας είχε κοστίσει 252 δισ. και θα την είχαμε
αποσβέσει με τους ίδιους ρυθμούς σε 15 χρόνια και τρεις μήνες. Αλλά ακόμα κι αν ο κράτος
επέμενε να εισπράττει διόδια επί 35 χρόνια, ώστε να μαζέψει 2,7 φορές την αξία της
γέφυρας, έχει κάποια διαφορά να πληρώνεις διόδια στο κράτος και όχι σε κοινοπραξίες
εταιρειών. Διότι τα λεφτά που πάνε σε κοινοπραξίες δεν θα τα ξαναδούμε ποτέ, ενώ τα
λεφτά που πάνε στο κράτος, όλο και κάποια τρύπα θα μπαλώσουν.
Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος αφελής να αναρωτηθεί γιατί το κράτος, αφού πλήρωσε που
πλήρωσε το 40% (296 δισ.) της γέφυρας και δανείστηκε το άλλο 50% (370 δισ.), δεν έδινε
και 25 δισ. στην κατασκευάστρια εταιρεία, να φτιάξει τη γέφυρα και να πάει στο καλό, αντί
να μας κάθεται 35 χρόνια στο σβέρκο σαν τον Προκρούστη και να εισπράττει διόδια. Αλλά
όχι. Διότι τότε η γέφυρα θα ήταν δημόσια επένδυση, πράγμα που γενικώς δεν αρέσει στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Και διότι ως δημόσια επένδυση, θα ξέφευγε διαρκώς από τον
προϋπολογισμό και από τα χρονοδιαγράμματα, για να μην πούμε ότι πιθανώς να ήταν και
ελαττωματική στην κατασκευή της. Αυτό πανηγύριζε ο Λαλιώτης όταν έτρεχε
λαμπαδηδρόμος πάνω στη γέφυρα με το σορτσάκι και την ολυμπιακή δάδα: ότι μετά από
είκοσι χρόνια εξουσίας, βρήκαν έναν τρόπο να φτιάξουνε το έργο χωρίς να φάνε τα λεφτά
σε μίζες (πράγμα που δεν καταφέρανε π.χ. με το Κτηματολόγιο) και ο τρόπος αυτός είναι
να μας κοστίζει τρεις φορές πάνω από την αξία του, μόνο και μόνο επειδή κάποιος ιδιώτης
έβαλε το 10%. Αληθινά υποδειγματικό αναπτυξιακό έργο.
Αλλά το πιο άσχετο απ' όλα είναι αυτές οι επικλήσεις στον Χαρίλαο Τρικούπη, που
οραματίστηκε τη ζεύξη Ρίου Αντιρρίου για να φέρει την ανάπτυξη στη Δυτική Ελλάδα. Διότι
ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν οραματίστηκε τη ζεύξη για να περνάνε ΙΧ, που άλλωστε τότε
δεν υπήρχαν καν. Την οραματίστηκε για να περάσει το τρένο. Και από τη γέφυρα Ρίου
Αντιρρίου τρένο δεν περνάει, με συνειδητή πολιτική απόφαση, για να μη μειώνει τα
περιθώρια κέρδους της κοινοπραξίας που την εκμεταλλεύεται. (Για τον ίδιο ακριβώς λόγο
δεν περνάνε λεωφορεία από την Αττική Οδό). Υπ' αυτήν την έννοια, το όραμα του
Τρικούπη όχι μόνο δεν υλοποιείται, αλλά καθίσταται ακόμα πιο ανεδαφικό, αφού πλέον για
να περάσει τρένο πρέπει να γίνει υποθαλάσσια σήραγγα - νέοι εργολάβοι, νέος δανεισμός,
νέες επωφελείς Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα- ή να το περνάνε απέναντι με
το φεριμπότ. ¨Όλ' αυτά είναι αμφίβολα για τα επόμενα 35 χρόνια, που το πέρασμα
βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια, σκληρούς και αποφασισμένους φραγκοφονιάδες, αλλά οι
κάτοικοι της υποανάπτυκτης Ηπείρου που περιμένουν το τρένο από την εποχή του
Τρικούπη, μπορούν να νιώθουν περήφανοι για τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Μετά θα φταίω εγώ εάν σπάσω τις μπάρες... μου ;
H σοσιαλιστές ξοδεύουν 300 χιλ. ευρώ τη μέρα, για να δέρνουν τους κατοίκους της Κερατέας
διαδηλωτών.
Η υφυπουργός μιλώντας στο ραδιοσταθμό "Βήμα 99,5", έκανε έκκληση στους "νηφάλιους" κατοίκους της Κερατέας να...βρουν λύση στο θέμα των δικών τους σκουπιδιών.
"Η κυβέρνηση δεν έχει καμία όρεξη ούτε για βία, ούτε για ΜΑΤ, ούτε για τα έκτροπα που παρουσιάζονται όλο το τελευταίο τρίμηνο στην Κερατέα", δήλωσε η υφυπουργός. Και επεσήμανε ότι δεν θα απαιτείτο αστυνομική παρουσία "αν μπορούσαν οι ίδιοι οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εκεί να εγγυηθούν ότι δεν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές -και δεν κινδυνεύουν μόνο των αστυνομικών- ότι δεν θα καούν μηχανήματα, ότι δεν θα πέσουν μολότοφ στα αυτοκίνητα της Αστυνομίας, ότι δεν θα μπει σε κίνδυνο η ζωή των εργαζομένων που βρίσκονται εκεί στο έργο."
Μάλιστα, προανήγγειλε σύσκεψη στην οποία θα αναζητηθούν εναλλακτικοί τρόποι και σημείωσε: "Στο γραφείο του υπουργού Εσωτερικών, του κ. Ραγκούση, θα δούμε μαζί με την κυρία Μπιρμπίλη τον κ. Λεβαντή, το δήμαρχο της Λαυρεωτικής, για να βρούμε εναλλακτικούς τρόπους πάνω στη λογική της διαχείρισης των δικών τους σκουπιδιών. Πρέπει οι τοπικές κοινωνίες να δείξουν υπευθυνότητα σ’ αυτό το θέμα".
"Κάνω έκκληση", κατέληξε, "στους ψύχραιμους και νηφάλιους κατοίκους της Κερατέας να βρουν λύση στο θέμα των δικών τους σκουπιδιών και να μην εξαρτώνται από άλλες, όμορες περιοχές. Διότι δεν θέλουμε κάποια στιγμή ούτε η Κερατέα ούτε η περιοχή της Αττικής να γίνουν Νάπολη".
Ο «Δράκουλας της Τρανσυλβανίας» και οι Δράκουλες της Ελλάδας
Διάλογο για την μείωση του δημοσίου χρέους ζητά και ξαναζητά ο υπουργός των Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Και διαμαρτύρεται και εκπλήσσεται και δυσφορεί επειδή η Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσέρχονται και δεν κάθονται στο τραπέζι του διαλόγου.
Κακώς δυσφορεί ο υπουργός. Δεν πρόκειται μόνο για γινάτι, αλλά για πολιτική στάση που ευλόγως κρατά η αντιπολίτευση. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το πικρό ποτήρι θα το πιει μέχρι τέλους μόνη της η κυβέρνηση. Ένα πικρό ποτήρι που έχει καταλήξει σε...
δηλητηριώδες κοκτέιλ, καθώς έχουν προστεθεί σ’ αυτό και αρκετές σταγόνες εσωκομματικής αμφισβήτησης.
Και θα το πιει το πικρό αυτό ποτήρι όχι μόνο επειδή προεκλογικά έλεγαν πως είχαν στο τσεπάκι τους τη λύση. Όχι μόνο επειδή μέχρι τον Μάιο του 2010, οπότε και οδήγησαν τη χώρα στα αδιέξοδα του «μηχανισμού» και στα σαγόνια του ΔΝΤ, εξακολουθούσαν να δηλώνουν κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας, επιμένοντας πως δεν υπήρχε άλλη λύση και πως αυτοί «δημιούργησαν από την αρχή έναν μηχανισμό για την σωτηρία της χώρας» - αυτό δεν διατυμπάνιζαν σε όλους τους τόνους;
Προφανώς τώρα αναζητούνται συνένοχοι. Και κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πολιτική αυτοκτονία για όποιον θα το αποδεχόταν.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ο κ. Παπακωνσταντίνου, η κυβέρνηση, αλλά και το σύνολο του πολιτικού συστήματος πρέπει να αντιληφθούν ότι ο λαός δεν είναι πλέον διατεθειμένος να ακούει όμορφα, στρογγυλεμένα λόγια και δήθεν συνεννοήσεις και συναινέσεις.
Πρέπει επίσης να αντιληφθούν ότι τα σκάνδαλα του παρελθόντος (που μας απασχολούν ακόμη και σήμερα με ρυθμό τουλάχιστον τριών ανά μήνα), καθώς και η απροθυμία για τιμωρία των υπευθύνων της διασπάθισης δημοσίου χρήματος, καθιστούν έτι περαιτέρω γελοίο το πρωθυπουργικό ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά;».
Άλλωστε, ακόμη και αν θέλαμε να ξεχάσουμε πού πήγαν τα λεφτά – σκέτη υπόθεση διότι αν δεν επέλθει Κάθαρση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή καμιά λύση – το παρελθόν έχει στοιχειώσει και επιστρέφει σχεδόν καθημερινά.
Μια τέτοια περίπτωση ήταν και η χθεσινή είδηση – αποκάλυψη για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδικής «Ελληνικός Χρυσός». Αποκαλύφθηκε – μέσω Κομισιόν, βεβαίως – ότι η τιμή πώλησης των Μεταλλείων τον Δεκέμβριο του 2003 (11 εκ ευρώ), που κυρώθηκε με τον νόμο 3220/2004, ήταν χαμηλότερη της πραγματικής αξίας τους και επομένως οι επιδοτήσεις που έλαβε από το κράτος, ύψους 14 εκ ευρώ (15,3 με τους τόκους), ήσαν παράνομες.
Αποκαλύφθηκε επίσης ότι η εταιρία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φόρους επί των συναλλαγών (αφού η πωλητήρια σύμβαση απήλλασσε τους αγοραστές από αυτήν την υποχρέωση), ενώ επιβεβαιώθηκαν όλα όσα επί χρόνια καταγγέλλονταν και η Επιτροπή ανέλαβε να ερευνήσει από τον Δεκέμβριο του 2008. Ότι δηλαδή η πώληση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανοικτό διαγωνισμό και ότι ο υπολογισμός των περιουσιακών στοιχείων των μεταλλείων δεν έγινε από ανεξάρτητο εκτιμητή.
Σύμφωνα με την Κομισιόν, που ερεύνησε την περίοδο 2003 – 2008 και τώρα διατάσσει το ελληνικό Δημόσιο να ζητήσει πίσω την κρατική ενίσχυση (μετά τόκων) των 15 εκ ευρώ, έκθεση που έγινε λίγο μετά την πώληση υπολόγισε την αξία των μεταλλείων σε 25 εκ ευρώ, ενώ οι φόροι που έπρεπε να είχαν καταβληθεί για την μεταβίβαση ήσαν 1,34 εκ ε.
Η εταιρία «Ελληνικός Χρυσός» ιδρύθηκε ακριβώς με τον σκοπό να εξαγοράσει τα μεταλλεία, που παράγουν χρυσό, άργυρο, χαλκό, ψευδάργυρο και μόλυβδο και βασικοί μέτοχοί της είναι η καναδική εταιρία European Goldfields και ο Άκτωρ.
Προηγουμένως, το κράτος είχε αγοράσει τα μεταλλεία από την εταιρία ΤVΧ Ηellas καταβάλλοντας 11 εκ ευρώ για να τα πουλήσει την ίδια μέρα έναντι 11 εκ ευρώ, ενώ έξι μήνες αργότερα η αξία τους είχε φθάσει τα 408 εκ ευρώ!
Στο Δ.Σ. της εταιρίας είχε τοποθετηθεί και ο διαβόητος Φρανκ Τίμιτς (με ποσοστό 18%) ενώ μέτοχοι είναι και οι περίφημες Μέριλ Ληντς και Γκόλντμαν Ζακς!
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι το Δημόσιο παραιτήθηκε από βεβαιωμένες απαιτήσεις κατά της ΤVX για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ύψους 2,2 εκ. ευρώ, ενώ η συγκεκριμένη εταιρία και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της απηλλάγησαν από κάθε διοικητική ή ποινική ευθύνη για παραβάσεις της φορολογικής, ασφαλιστικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενώ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ όλα τα σχετικά αδικήματα! Επρόκειτο περί εξωδικαστικού συμβιβασμού που υπέγραψαν, ως εκπρόσωποι του ελληνικού Δημοσίου, οι τότε υφυπουργοί Εθνικής Οικονομίας Χρ. Πάχτας και Ανάπτυξης Αλ. Καλαφάτης. Κι’ αυτό διότι και η πτωχεύσασα εταιρία από την οποία το κράτος αγόρασε τα μεταλλεία είχε απαιτήσεις για διαφυγόντα κέρδη.
Όλα αυτά καταγγέλλονταν επί χρόνια από το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» και πολίτες της περιοχής, μεταξύ των οποίων κάτοικοι της Ολυμπιάδας και οι γυναίκες κάτοικοι της Στρατονίκης Χαλκιδικής που τον Νοέμβριο του 2007 είχαν καταθέσει μήνυση κατά της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός».
Τον Ιούλιο του 2010 – και ενώ εκκρεμούσε η κοινοτική έρευνα – η εταιρία έλαβε τις αναγκαίες άδειες για να προχωρήσει σε νέες ερευνητικές γεωτρήσεις.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, το Νομαρχιακό Συμβούλιο της Χαλκιδικής είπε ομόφωνα «ναι» στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εταιρίας, ενώ ο κ. Πάχτας, που ως υφυπουργός είχε εγκρίνει την εξαγορά, βρέθηκε να υποστηρίζει τη σημασία των μεταλλείων για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής, από την θέση του δημάρχου Αριστοτέλη, πλέον!
Το επενδυτικό σχέδιο, που υποστηρίζει το ΥΠΕΚΑ, είναι ύψους 1,2 δις ευρώ και θα αναπτυχθεί στα όρια του δήμου του κ. Πάχτα. Αυτή τη φορά μάλιστα, η ειδική γραμματέας του υπουργείου κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη, που έγινε γνωστή λόγω της φιλικής προς το περιβάλλον δράσης της, υποστηρίζει πως το έργο θα είναι προς όφελος της τοπικής κοινωνίας!
Από την πλευρά τους, οι βουλευτές Γ. Βαγιωνάς (Ν.Δ.) και Κουράκης και Αμανατίδου (ΣΥΡΙΖΑ) διαφωνούν, με τον κ. Βαγιωνά να υπενθυμίζει πως «ξεπουλήθηκε δημόσια περιουσία σε τιμή 37 φορές μικρότερη από την πραγματική αγοραία αξία».
Και δυο λόγια για τον κ. Τίμιτς: Η δράση του πολυσχιδής. Πρόκειται για τον Ρουμανοαυστραλό που αναμίχθηκε και στα πετρέλαια του Πρίνου (με το ελληνικό κράτος σε ρόλο θεατή και με τα ΕΛΠΕ να διαλύουν την ΔΕΠ-ΕΚΥ που είχε αναλάβει την έρευνα για υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα. Αυτό συνέβη το 1998, με τις ευλογίες της τότε κυβέρνησης, και με το επιχείρημα ότι με την απορρόφηση της ΔΕΠ-ΕΚΥ από τα ΕΛΠΕ, θα ενισχύετο δήθεν το επιχειρηματικό τους προφίλ, καθώς επρόκειτο να μπουν στο Χρηματιστήριο.
Μέσα σ’ αυτήν την αναμπουμπούλα βρέθηκε ο Τίμιτς που επένδυσε στον Πρίνο εξαγοράζοντας την πλειοψηφία των μετοχών και για τον οποίο έλεγαν πως είχε κατηγορηθεί (και καταδικαστεί) για διακίνηση ναρκωτικών και χρυσού. Τον αποκαλούσαν μάλιστα… Δράκουλα της Τρανσυλβανίας.
Στις 15 Νοεμβρίου του 2003 έγινε επίσημη τελετή έναρξης εργασιών στην Καλληράχη Καβάλας, παρουσία του τότε υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου. Η αποκάλυψη είχε τότε γίνει από την βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεγκραφ».
Αργότερα, επί Νέας Δημοκρατίας, ξέσπασε νέος σάλος, καθώς κυρώθηκε η σύμβαση μεταβίβασης των μεταλλείων (που είχε υπογραφεί επί ΠΑΣΟΚ), με τον κ. Τίμιτς να επισκέπτεται στο γραφείο του τον τότε υφυπουργό Ανάπτυξης Γ. Σαλαγκούδη για να τον διαβεβαιώσει ότι τα περί ναρκωτικών ήσαν… νεανικά παραπτώματα!
Σημειώστε επίσης ότι εδώ και καιρό η τιμή του χρυσού βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, αγγίζοντας επίπεδα ρεκόρ, ενώ τον Αύγουστο του 2003, λίγους μήνες πριν από την πώληση των μεταλλείων, οι φωστήρες της Ελλάδας είχαν (ξε)πουλήσει τον ελληνικό χρυσό, επειδή, όπως είπαν, η αξία του έφθινε και δεν συνέφερε να «λιμνάζει» στην Τράπεζα της Ελλάδας.
Ας μην διερωτάται, λοιπόν, κανείς «πού πήγαν τα λεφτά;». Ας μην προσπαθούν να μας πείσουν πως πρέπει να αναλάβουν τις νέες αποκρατικοποιήσεις, διότι το παρελθόν δεν εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη.
Και ας μην περιμένουν συναίνεση από τον λαό αν δεν τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της ρεμούλας. Διότι αν αποκαλούσαν τον Τίμιτς «Δράκουλα της Τρανσυλβανίας», αυτοί είναι χίλιες φορές πιο αιμοδιψείς δράκουλες. Και γιατί αν ο «Δράκουλας της Τρανσυλβανίας» τρέφεται με χρυσό και μαύρο χρυσό, αυτοί τρέφονται με το αίμα του λαού της χώρας που τους γέννησε.
ΠΗΓΗ: www.elzoni.gr
Το αραβικό μήνυμα (της ανατροπής) προς την Τουρκία
Η εξουσία δεν πηγάζει πλέον από τον Ύψιστο. Αποτελεί κοσμικό δημιούργημα το οποίο υπόκειται και σε αλλαγές και σε μεταρρυθμίσεις και σε ανατροπές και σε βελτιώσεις.
Και αιρετικός είναι πια όποιος απορρίπτει αυτή την αλήθεια και επιδιώκει με...
οποιονδήποτε τρόπο να αποτρέψει την κυριαρχία της. Καθεστώτα που κατά καιρούς είχαν περιβληθεί επαναστατικούς μανδύες με προσχήματα προοδευτικών δήθεν θεωριών και φιλοσοφιών, καταρρέουν κάτω από το βάρος του ψέματος που κουβαλούσαν τόσα χρόνια. Και το οποίο ψέμα δεν στάθηκε ικανό να καλύψει τις εκ βάθους αλήθειες σε αυτή τη ζωή.
Με αποτέλεσμα να καταρρεύσει και να καταπλακώσει τους ψεύτες και τους κίβδηλους δήθεν επαναστάτες.
Αυτό που δεν υπολόγισαν καλά οι λογής -λογής σωτήρες είναι ότι όσο ψηλό και να είναι το περιτοίχισμα, όσο ακραίοι και βάρβαροι είναι ο νόμοι της απομόνωσης, οι απλοί άνθρωποι στην εποχή μας μπορούν να βλέπουν πάνω από το τοίχος, ενίοτε και μέσα από ρήγματα σε αυτό, πως είναι η ζωή χωρίς όλα αυτά τα πρέπει και τα δεν πρέπει, τα σωστά και τα λάθος, στην αυλή του άλλου, ίσως του «εχθρού».
Να βλέπουν πώς είναι η ζωή χωρίς φερετζέ, ποια γεύση έχει το απαγορευμένο, τι όψη έχει ο ακατανόμαστος, ποιοί χρωματισμοί της γλώσσας ξεχάστηκαν, ποια φάτσα έχει ο άλλος θεός. Και επιθύμησαν αυτό τον «παράδεισο». Χωρίς βέβαια να τους πει ακόμα κανείς ότι ο κάθε παράδεισος κρύβει και μια μικρή κόλαση. Αυτοί ήξεραν ώς τώρα ότι η κάθε κόλαση κρύβει πάντα την ελπίδα για ένα μικρό παράδεισο.
Κανένας στρατός, καμιά ιδεολογία, καμιά θρησκεία δεν μπορεί πια να κρύψει την αυλή του γείτονα, τον παράδεισο ή την κόλαση του γείτονα.
Και αυτή ήταν η κινητήρια δύναμη της λαϊκής οργής που σάρωσε και σύμβολα και παρασύμβολα και ηγέτες και ηγετίσκους.
Πήρε αυτό το μήνυμα άραγε η Τουρκία; Είναι αμφίβολο. Αντίθετα. Προσπαθεί να εμφανιστεί σε αυτούς τους ανθρώπους ως «η μόνη σωτηρία», όπου δήθεν ο ισλαμισμός συνυπάρχει με τη δημοκρατία και την πρόοδο.
Την ίδια ακριβώς στιγμή που ο εκφραστής της «σύγχρονης» τουρκικής σκέψης, ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν μπορεί να ανεχθεί ελευθερία του Τύπου πέρα από εκείνη που του επιτρέπει να έχει πάντα το απάνω χέρι και μια δαμόκλεια σπάθη.
Την ίδια στιγμή που δεν μπορεί να ανεχθεί ένα πανό σε μια ειρηνική διαδήλωση Τ/Κ.
Η Τουρκία θεωρεί ότι τώρα είναι η στιγμή να καλύψει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το κενό που δημιουργούν οι ανατρεπτικές εξελίξεις στην περιοχή.
Και παίζει ταυτόχρονα το ρόλο του προασπιστή του μουσουλμανισμού και των λαϊκών ελευθεριών.
Παίζει ταυτόχρονα το ρόλο του διαμεσολαβητή με τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας και του περιφερειάρχη. Ενόψει εκλογών στις οποίες ο Ερντογάν θέλει να εξασφαλίσει το 58% των ψήφων για να λογαριαστεί όπως ο ίδιος θέλει με τους εσωτερικούς αντιπάλους του και με τους εξωτερικούς άσπονδους φίλους του.
Θέλει, όπως είπε ένας καλός φίλος, να μετατρέψει την Τουρκία σε χαλιφάτο, θρησκευτικό, ιδεολογικό και πολιτικό κέντρο των μουσουλμάνων.
Μόνο που δεν είναι ακριβώς αυτό που έχουν κατά νου όσοι γεμίζουν τις πλατείες με την παρουσία τους και τις φωνές τους και ξεπλένουν την ντροπή με το αίμα τους.
Προσοχή λοιπόν όχι μόνο στις αραβικές πλατείες αλλά και στην πλατεία Ινονού στην κατεχόμενη Λευκωσία.
ΠΗΓΗ: www.ksipnistere.blogspot.com
ΕΦΥΓΕ Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΖΑΠΗΣ
Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ένας από τους τελευταίους Έλληνες που εγκατέλειψαν το στρατόπεδο, μετά από...
ηρωϊκή αντίσταση ημερών, απέναντι σε έναν πάνοπλο εχθρό που τους σφυροκοπούσε νυχθημερόν με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις. Όπως όλοι οι βετεράνοι της Κύπρου, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, αντιμετώπισε την εγκατάλειψη και την περιφρόνηση από το επίσημη ελληνικό κράτος.
Μόλις λίγα χρόνια πριν καταδέχθηκε η Πολιτεία να δώσει ένα παράσημο σε αυτούς τους ανθρώπους που τίμησαν την στολή του Έλληνα στρατιώτη. Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ενεργός σε όλες τις προσπάθειες και τους συλλόγους που έγιναν από τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ για την αναγνώριση της θυσίας των συναδέλφων τους, αλλά και του αγώνα των ιδίων. Διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου '74, ενώ ήταν μέλος του Δ.Σ. μέχρι την τελευταία του στιγμή. Ο Μιχάλης δεν ήταν ένας άνθρωπος που μάσαγε τα λόγια του και σε κάθε δημόσια εμφανισή του κατήγγειλε την ολιγωρία των κυβερνήσεων τόσο στο θέμα των βετεράνων, όσο και για όλες τις εθνικές υποχωρήσεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Εμείς θα τον θυμόμαστε από τις συνεντεύξεις του στην εφημερίδα μας, στις οποίες με γλαφυρό τρόπο περιέγραφε την δράση του ίδιου και των συμπολεμιστών του, όσο και από την συμμετοχή του στις εθνικές εκδηλώσεις. Είχαμε την τιμή και την ευκαιρία να τον τιμήσουμε στην πρώτη γιορτή του περιοδικού Patria, το 2009 στο ξενοδοχείο President, μαζί με άλλους συμπολεμιστές του, για την πολεμική του δράση αλλά και για την εθνική του στάση όλα αυτά τα χρόνια.
ΠΗΓΗ: www.ksipnistere.blogspot.com
Eurobank: Πανίσχυρη, με 14,5 δις. από το Δημόσιο!!!!!!
2010 η Eurobank από το Δημόσιο…
Με τις χθεσινές ανακοινώσεις για τα πεπραγμένα του 2010, που περιορίσθηκαν σε ένα δελτίο τύπου και στην τηλεδιάσκεψη με τους αναλυτές, αφού οι πλήρεις οικονομικές καταστάσεις θα δοθούν στη δημοσιότητα στις 22 Μαρτίου, η Eurobank έπεισε και τους πλέον δύσπιστους, ότι κατάφερε στη δυσκολότερη χρονιά για τις τράπεζες να παρουσιάσει ικανοποιητικές αποδόσεις (κέρδη 113 εκατ. ευρώ προ της έκτακτης εισφοράς), ενώ η συνολική κεφαλαιακή επάρκεια έφθασε το εξαιρετικά «άνετο» ποσοστό του 13,1%.
Αυτό που έλειπε από τις ανακοινώσεις της τράπεζας, όμως, παρά τον «άνετο» δείκτη επάρκειας κεφαλαίων, ήταν ένα χρονοδιάγραμμα επιστροφής των κεφαλαιακών ενισχύσεων που έλαβε η Eurobank από το Δημόσιο και ήταν οι υψηλότερες, με μικρή διαφορά από αυτές της Alpha, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, φθάνοντας τα 950 εκατ. ευρώ.
Την ώρα που τράπεζες, οι οποίες δεν έχουν ιδιαίτερους λόγους να φοβούνται κρατικοποίηση, όπως η Εθνική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ετοιμάζονται να επιστρέψουν στο Δημόσιο τις κεφαλαιακές ενισχύσεις, παραδόξως η διοίκηση της Eurobank δεν δείχνει να βιάζεται να απελευθερωθεί από τα δεσμά του κρατικού ελέγχου, ώστε να έχουν και οι μέτοχοί της τη δυνατότητα να απολαύσουν μερίσματα σε μετρητά (ως γνωστόν, ο νόμος για τις κεφαλαιακές ενισχύσεις των τραπεζών επιτρέπει μόνο τη διανομή μετοχών, σε όσες τράπεζες έχουν λάβει κεφάλαια από το Δημόσιο).
Παραδόξως, η μοναδική τράπεζα με ισχυρή παρουσία (44%) ενός πανίσχυρου βασικού μετόχου στη μετοχική της σύνθεση (όμιλος Λάτση) προτιμά να παραμένει σε… συνεταιρική σχέση με τους δοκιμαζόμενους από τη λιτότητα Έλληνες φορολογούμενους, παρότι μετά την πώληση μεγάλου μέρους της συμμετοχής της σε θυγατρική στην Πολωνία και τη συγχώνευση με τη θυγατρική εταιρεία επενδύσεων ΔΙΑΣ έχει έναν από τους υγιέστερους δείκτες επάρκειας κεφαλαίων στο τραπεζικό σύστημα αυτή την περίοδο.
Το ερώτημα, λοιπόν, που έμεινε και χθες αναπάντητο στους περισσότερους μικρομετόχους της τράπεζας είναι πότε ακριβώς σκοπεύει η διοίκηση Νανόπουλου να προχωρήσει στον πλήρη «απογαλακτισμό» από το Δημόσιο, όπως κάνουν άλλες τράπεζες με «κοντινούς» δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας. Άλλωστε, ακόμη και σε περίπτωση κάποιου έκτακτου δυσμενούς γεγονότος, ένας μικρομέτοχος της Eurobank εύλογα θα περίμενε, ότι ο πανίσχυρος μεγαλομέτοχος της τράπεζας θα ήταν έτοιμος να την ενισχύσει όσο χρειάζεται με νέα κεφάλαια, για να αντιπαρέλθει οποιαδήποτε πίεση.
Πέραν αυτού του ερωτήματος, που έμεινε χθες αναπάντητο, η διοίκηση της Eurobank απέφυγε να δώσει ακριβή απολογιστικά στοιχεία για το βαθμό εξάρτησής της από ενισχύσεις ρευστότητας από το Δημόσιο. Με βάση τα στοιχεία 9μήνου, η τράπεζα είχε αξιοποιήσει 7,77 δις. ευρώ κρατικών εγγυήσεων για το δανεισμό της από την ΕΚΤ, ενώ είχε λάβει και ειδικά ομόλογα του Δημοσίου, αξίας 1,737 δις. ευρώ, για να προχωρήσει σε χορηγήσεις στεγαστικών δανείων και δανείων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Πλέον αυτών των ενισχύσεων, για την τράπεζα εγκρίθηκαν στο τέλος του 2010 πρόσθετες εγγυήσεις δανεισμού ύψους 4 δις. ευρώ, από το νέο «πακέτο» των 25 δις. ευρώ. Ο κ. Ν. Καραμούζης διευκρίνισε χθες, ότι δεν έχει αξιοποιηθεί προς το παρόν το σύνολο αυτών των εγγυήσεων, χωρίς να αποκαλύψει πόσες έχουν ήδη αξιοποιηθεί. Με βάση τα ποσά του πρώτου 9μήνου 2010 και το ποσό εγγυήσεων που δικαιούται η Eurobank από το «πακέτο» των 25 δις. ευρώ, πάντως, οι συνολικές ενισχύσεις κεφαλαίων και ρευστότητας που έχει λάβει ή δικαιούται μέχρι στιγμής να πάρει η τράπεζα ξεπερνά τα 14,5 δις. ευρώ (πάνω από 6% του ΑΕΠ, για να έχουμε μια αίσθηση αναλογιών…).
Για το επόμενο «πακέτο» των 30 δις. ευρώ, που ήδη ενέκρινε το υπουργείο Οικονομικών, ο κ. Καραμούζης ανέφερε ότι η Eurobank θα αντλήσει το ποσό που της αναλογεί (5-6 δις. ευρώ) μόνο αν υπάρξει δυσμενής εξέλιξη στις αγορές (βλ. υποβάθμιση από οίκους αξιολόγησης, νέα «θύελλα» στην αγορά ομολόγων κ.ο.κ.).
Πάντως, χρονοδιάγραμμα απεξάρτησης από τις κρατικές εγγυήσεις, που ήδη έχουν φθάσει σε πολύ υψηλό ποσοστό των συνολικών υποχρεώσεων, δεν δόθηκε χθες από τη διοίκηση της Eurobank. Εξίσου ασαφές, όπως άλλωστε για όλες τις ελληνικές τράπεζες, παραμένει το χρονοδιάγραμμα απεξάρτησης από το δανεισμό της ΕΚΤ (19 δις. ευρώ). Το μόνο βέβαιο είναι, ότι πολύ μεγάλο ποσοστό αυτής της χρηματοδότησης έχει καλυφθεί με κρατικές εγγυήσεις.
Έτσι, φαίνεται ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι θα έχουν τη χαρά να παραμείνουν σε συνεταιρική σχέση αρκετά ακόμη με τον πλουσιότερο Έλληνα μεγιστάνα, στη δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Θα πρέπει να σημειωθεί, ότι στη διάρκεια της κρίσης, η έδρα της μητρικής της Eurobank μεταφέρθηκε από την Ελβετία στο Λουξεμβούργο, δηλαδή εντός ευρωπαϊκού εδάφους, ακριβώς για να διευκολυνθεί αυτή η… συνεταιρική σχέση, χωρίς ανησυχίες για «γκρίνιες» της Κομισιόν, ότι το Ελληνικό Δημόσιο παρέχει ενισχύσεις σε έναν τραπεζικό όμιλο με έδρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΠΗΓΗ: www.ksipnistere.blogspot.com
Τα «ιστορικά στελέχη»
Δεν είναι δυνατό να μην υπάρχουν στο κυβερνών κόμμα βουλευτές, έστω μετρημένοι στα δάχτυλα, ικανοί να βλέπουν πού έχει οδηγήσει τη χώρα ο πρωθυπουργός αρχηγός τους. Δεν γίνεται, είναι αδιανόητο. Τουλάχιστον όσοι χλευάστηκαν κάποτε για «πατριωτισμό», όσοι διακινδύνευσαν κομματικά υπερασπίζοντας τη νοημοσύνη τους, όσοι θήλασαν με το μητρικό γάλα αίσθηση εντιμότητας και αυτοσεβασμού. Δεν μπορεί να μένουν αμέτοχοι στον πανικό που απλώνεται σαν ρίγος στη χώρα.
Η εξουσιαστική ιταμότητα των υπαλλήλων της «τρόικας» δεν είναι συμπτωματική απρέπεια συμπεριφοράς. Είναι συνεπές αποκύημα του «κλίματος» των σχέσεών τους με την...
κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε: Επτά μήνες, από την επομένη της ορκωμοσίας του, ο πρωθυπουργός σεργιάνιζε στα διεθνή κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος διαφημίζοντας την οικονομική χρεοκοπία της χώρας του, τη φαυλότητα, την ανυποληψία της. Και οι υποψήφιοι δανειστές ανέβαζαν συνεχώς τον πήχυ των τοκογλυφικών τους ορέξεων. Προτάσεις δανεισμού με ελάχιστο επιτόκιο, από τη Ρωσία και την Κίνα, τις απέρριπτε ασυζητητί – γιατί; Δεν το εξήγησε. Ωσπου ο δανεισμός από τις «αγορές» έφτασε να γίνει ανέφικτος και η χώρα παραδόθηκε «αυτονόητα» στην «τρόικα»: Υπέγραψε ο πρωθυπουργός την «άνευ όρων» παραίτηση (όλων μας) από κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας: οικονομική, εδαφική, υποδομών, παραγωγικών πηγών, εργασιακού δυναμικού, πολιτισμικών θησαυρισμάτων. Η πρόσφατη ξαφνική απαίτηση των άξεστων μανδαρίνων για 50 δισ. από την κρατική περιουσία ώς το 2015, συστοιχεί πλήρως με τη λογική του «Μνημονίου».
Συνεπέστατα, λοιπόν, το «κλίμα» των σχέσεων της κυβέρνησης με τους μανδαρίνους τούς επιτρέπει συμπεριφορές αφεντικών προς δουλικά: Τον Δεκέμβριο, ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πωλ Τόμσεν απερίφραστα βεβαίωνε «επενδυτές» στο Λονδίνο ότι «χρέος και έλλειμμα ήταν προσχήματα, στόχος πραγματικός του Μνημονίου με την Ελλάδα είναι οι εργασιακές σχέσεις και οι ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις» («Κ» 14.12.2010). Και πριν από λίγες μέρες σε δημόσια «συνέντευξή» τους και οι τρεις Υπατοι Αρμοστές στο ελλαδικό προτεκτοράτο νουθετούσαν τους ραγιάδες να συγκρατούν τις οιμωγές τους από τον ανασκολοπισμό που υφίστανται («Κ» 12.2.2011). Τα νευρόσπαστα μαθητούδια - οικονομικό επιτελείο(!) της κυβέρνησης μοιάζει να συμπεριφέρονται στην τρόικα όπως οι πειθαρχημένοι εντολοδόχοι στους εκπροσώπους των εντολέων τους.
Στο τιμόνι της χώρας η γκροτέσκα φιγούρα. Πρωθυπουργός τόσο μειωμένων προσόντων και αδικημένης φυσικής σερμαγιάς που στην Ιστορία, το ξέρουμε όλοι, εμφανίζονται οι ανάλογοι μόνο για να συνοδέψουν μια σημαδιακή καταστροφή ή μια ανυπόφορη ατιμία. Αποκλείεται κάποιοι βουλευτές, κάποια «ιστορικά στελέχη» του κυβερνώντος κόμματος, να μην βλέπουν την ανεπάρκεια, να μην έχουν τεκμήρια για τον προκαθορισμό του μοιραίου ρόλου του. Εμείς, οι πολλοί, βυθιζόμαστε στον πανικό μόνο από τις εκτιμήσεις που μας επιτρέπουν οι ακατάσχετες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, η αμήχανη, στερεότυπη ταυτολογία του, τα παιδαριώδη ρητορεύματά του. Εκείνοι, τα στελέχη του κόμματος, πρέπει να ξέρουν τα αίτια που τους υποχρεώνουν σε ανοχή, σε σιωπή.
Φυγομαχούν και το πληρώνει η φτωχολογιά. Ποτέ, καμιά κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν εξουθένωσε τόσο μεθοδικά τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, τις ελπίδες και την αξιοπρέπεια του βιοπαλαιστή. Δεν αισθάνονται προσωπικά εκτεθειμένοι όσοι ταυτίζουν ή ταύτισαν το όνομά τους, τη ζωή και την τιμή τους, με τέτοιου «Σοσιαλισμού» Πανελλήνιο Κίνημα; Αν σπίθιζε ίχνος ευφυΐας (κυρίως: ίχνος ειλικρίνειας προθέσεων), ακόμα και τη διαχείριση του τοκογλυφικού Μνημονίου μπορούσαν να τη χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό για ρηξικέλευθεη σοσιαλιστική πολιτική: Να απαγορεύσουν αποτελεσματικά κάθε αντικοινωνική εκβιαστσική απεργία, απεργία «κοινωνικού κόστους» – όταν η δημοκρατία υπερασπίζει την κοινωνική δικαιοσύνη δεν φοβάται να κατεβάσει και τον στρατό. Να πατάξουν τους απεργούς της απληστίας, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιούς, οδηγούς των κοινωνικών (μαζικών) μέσων μεταφοράς, τους γιατρούς που παζαρεύουν το λειτούργημά τους. Κοντολογίς, να στήσουν τίμιο κοινωνικό κράτος.
Τις προάλλες βρέθηκε, επιτέλους, Ελληνας δημοσιογράφος (όσο κι αν μοιάζει απίστευτο) με την τόλμη να θέσει στην τρόικα το ερώτημα που βράζει στο στήθος κάθε νοήμονα πολίτη: Γιατί οι τοποτηρητές των δανειστών μας επαγρυπούν με τόσο ζήλο και ακρίβεια για τα μέτρα που τσακίζουν τη φτωχολογιά (μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση του ΦΠΑ, απελευθέρωση συμβάσεων εργασίας, αύξηση ορίου ηλικίας για τη συνταξιοδότηση, συγχωνεύσεις σχολείων και χίλια δύο ανάλογα), αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ να ψελλίζουν λέξη για το αμείωτο όργιο χρηματοδότησης των κομμάτων από το κράτος, ούτε λέξη για χαλινό στο αδιάντροπο «πάρτι» των αναρίθμητων υπαλλήλων της Βουλής, λέξη για μείωση των εσόδων (άμεσων και έμμεσων) των βουλευτών. Δεν αναφέρθηκε ποτέ η τρόικα στο ξετσίπωτο σκάνδαλο των χρυσοπληρωμένων μελών Δ.Σ. σε εταιρείες του Δημοσίου, πάντοτε πολυάριθμες. Δεν απαίτησε ποτέ να οδηγηθούν στο εδώλιο και να δικαιολογήσουν για ποια προσφορά έργου αμείβονταν επί δεκαετίες ως Κροίσοι οι τάχα και «σύμβουλοι» των εκάστοτε προέδρων της ΕΡΤ, της ΔΕΗ, των Ελληνικών Πετρελαίων, του Βάμβακος και απειράριθμων άλλων αποφύσεων του κομματικού κράτους.
Ο Αναστάσιος Πεπονής, ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο Αντώνης Λιβάνης, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Γεράσιμος Αρσένης, ο Γιώργος Ρωμαίος, ο Γιάννης Καψής. Ταύτισαν τη ζωή τους και το όνομά τους με το ΠΑΣΟΚ, γόνιμα ή άγονα, δικαιωμένα ή αδικαίωτα. Πάντως, έφτιαξαν ο καθένας μιαν εικόνα μάλλον διαφοροποιημένη από τον παπανδρεϊκό αμοραλισμό, από το δόγμα του «όλα επιτρέπονται» για την ηδονή της εξουσίας, ακόμα και το ξεπούλημα εθνικής κυριαρχίας σε κάποιο Νταβός.
Σήμερα το παπανδρεϊκό δόγμα κυριαρχεί αυτονόητα σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Εχει εξαφανίσει τη διάκριση Αριστεράς και Δεξιάς, ακεραιότητας και φαυλότητας, ελληνικής (πολιτισμού) συνείδησης και μηδενιστικού «Διεθνισμού». Το πελατειακό κράτος, η χυδαία κομματοκρατία, συμπαίζει με την τρόικα για να περισώσει προνομίες. Οι «κομμουνιστές» μια γροθιά με τα «ρετιρέ», η Διαμαντοπούλου συνεχίζει την αποστολή της Γιαννάκου.
Και στο τιμόνι η γκροτέσκα φιγούρα, ο ολίγιστος των Παπανδρέου. Τα παρέδωσε όλα μεθοδικά στις «αγορές», με αντάλλαγμα να τον αφήνουν να παίζει με το παιχνιδάκι της εξουσίας. Αποκλείεται κάποια «ιστορικά στελέχη» να μην βλέπουν τι διακυβεύεται. Και είναι οι μόνοι που μπορούν αποτελεσματικά να δράσουν.
ΗΓΗ: www.ksipnistere.blogspot.com
Πόσο μεγάλο θα είναι το πετρελαϊκό σοκ του 2011;
Αλλά σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η παγκόσμια οικονομία δεν άντεξε τις υφεσιακές επιπτώσεις των υψηλών τιμών ενέργειας. Και από τη στιγμή που οι διεθνείς τιμές του...
πετρελαίου ξεπέρασαν ήδη τα 100 δολάρια το βαρέλι – βρέθηκαν δηλαδή 33% πιο ψηλά από ό,τι το περασμένο καλοκαίρι – είναι λογικό να φοβόμαστε ότι το νέο πετρελαϊκό σοκ μπορεί να πλήξει την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη. Οι τιμές του πετρελαίου πρέπει, ωστόσο, να ανέβουν κι άλλο και η άνοδος να κρατήσει πολύ περισσότερο χρόνο για να είναι δικαιολογημένοι αυτοί οι φόβοι.
Από τη στιγμή που οι μισές πετρελαιοπαραγωγικές μονάδες της Λιβύης ανέστειλαν τη λειτουργία τους, ο κίνδυνος ενός πετρελαϊκού σοκ έπαψε να είναι θεωρητικός. Σύμφωνα με πρόσφατες εκθέσεις, το ήμισυ της λιβυκής παραγωγής που ανέρχεται σε 1.6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα έχει βγει εκτός κι αυτό προκάλεσε μια αύξηση στις τιμές του πετρελαίου κατά 14 δολάρια το βαρέλι από την περασμένη βδομάδα.
Η συνολική παραγωγή της Λιβύης αντιπροσωπεύει το 2% της παγκόσμιας παραγωγής και είναι σχετικά απίθανο να χαθεί σε μόνιμη βάση. Σύμφωνα με τον επικεφαλής των πετρελαϊκών κατανομών της Διεθνούς Επιτροπή Ενέργειας, τα πετρελαϊκά αποθέματα της Επιτροπής ανέρχονται σήμερα σε 1.6 δις βαρέλια και μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν για να υποστηρίξουν την παραγωγή άλλων 4 εκατ. βαρελιών την ημέρα για έναν ολόκληρο χρόνο αν χρειαστεί. Επιπλέον τούτου, το εν δυνάμει επιπλέον παραγωγικό δυναμικό των χωρών του ΟΠΕΚ εκτιμάται μεταξύ 4 και 6 εκατ. βαρελιών την ημέρα.
Είναι βέβαια αλήθεια, όπως πολλοί αναλυτές επισημαίνουν, ότι είναι δύσκολη η αύξηση της παραγωγής με ταχείς ρυθμούς, ενώ άλλοι παρατηρούν ότι ακόμα κι αυτή η αύξηση δεν μπορεί να υποκαταστήσει ορισμένους τύπους αργού πετρελαίου της λιβυκής παραγωγής. Από την άλλη μεριά όμως είναι γεγονός ότι τα πετρελαϊκά αποθέματα είναι σήμερα σε καλύτερη κατάσταση από το 2008, όταν οι τιμές είχαν εξακοντιστεί στα 145 δολάρια το βαρέλι. Και η επιπλέον παραγωγική ικανότητα του ΟΠΕΚ είναι σήμερα δύο φορές μεγαλύτερη από τότε. Από τη στιγμή που η Σαουδική Αραβία άρχισε να ενισχύει την παραγωγή της τους τελευταίους μήνες και από τη στιγμή που επιδιώκει την αύξηση των πετρελαϊκών εσόδων της προκειμένου να χρηματοδοτήσει την αύξηση των δημοσίων δαπανών που ανακοίνωσε προχτές, φαίνεται ότι υπάρχει επαρκής διαθέσιμη ποσότητα για να αντισταθμίσει τις όποιες ελλείψεις έχουν δημιουργηθεί.
Το θέμα όμως είναι ότι η πολιτική ‘μόλυνση’ της Μέσης Ανατολής αναπτύσσει τη δική της δυναμική, με αποτέλεσμα η αρχική υπόθεση ότι οι αραβικές εξεγέρσεις θα σταματούσαν στις πολυάνθρωπες φτωχές και χωρίς πετρέλαιο οικονομίες όπως η Αίγυπτος και δεν θα άγγιζαν τις πλούσιες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες του Κόλπου να μοιάζει πια σαθρή. Πόσο ψηλά πρέπει επομένως να φτάσουν οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου ώστε να απειληθεί σοβαρά η παγκόσμια οικονομία;
Με τις σημερινές τιμές του πετρελαίου (ας πούμε 100 δολάρια το βαρέλι) η παγκόσμια κατανάλωση αργού αντιπροσωπεύει το 5% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Κατά συνέπεια μια περαιτέρω αύξηση του κόστους του πετρελαίου κατά 20 δολάρια το βαρέλι θα αυξήσει την παγκόσμια δαπάνη για πετρέλαιο κατά 1%. Το 1% αποτελεί μια εύλογη εκτίμηση του αρχικού αντίκτυπου που θα έχει η συγκεκριμένη άνοδος των τιμών πετρελαίου στις παγκόσμιες δαπάνες πλην ενεργειακού τομέα. Αν και τα έσοδα που ενεργειακού τομέα θα αυξηθούν ταυτόχρονα κατά το ίδιο ποσό και ποσοστό, είναι απίθανο να αυξηθεί άμεσα η δαπάνη των πετρελαιοπαραγωγών εταιριών και κρατών, επομένως η παγκόσμια ζήτηση θα πέσει περίπου κατά 1%.
Το τι θα γίνει μετά εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Οι πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις από την αρχική πτώση των δαπανών θα επιδεινώσει το αντίκτυπο, όπως άλλωστε θα έκανε κάθε σύσφιξη της νομισματικής πολιτικής που θα εφαρμόζονταν με σκοπό τον έλεγχο των πληθωριστικών επιπτώσεων των υψηλότερων τιμών πετρελαίου. Επομένως το συνολικό αντίκτυπο θα ξεπεράσει το 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η δε ζημιά θα είναι διαφορετική, ανάλογη με τις οικονομίες. Για παράδειγμα η υψηλότερη ενεργειακή ένταση των αναδυόμενων οικονομιών συνεπάγεται ότι η αύξηση των τιμών του πετρελαίου κατά 20% θα τους στοιχίσει 1.1% του ΑΕΠ, ενώ στον αναπτυγμένο κόσμο να στοιχίσει 0.8% του ΑΕΠ. Μεταξύ των ανεπτυγμένων οικονομιών, οι ΗΠΑ θα χάσουν τα περισσότερα (0.95% του ΑΕΠ), ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες και η Γερμανία θα επωφεληθούν από την χαμηλότερης ενεργειακής έντασης οικονομία τους και θα χάσουν λιγότερα (0.52% του ΑΕΠ).
Είναι σημαντικό ωστόσο να έχουμε κατά νου ότι καμιά από αυτές τις επιπτώσεις δεν θα αποδειχθεί ιδιαίτερα επιβλαβής για την παγκόσμια οικονομία, εκτός κι αν η άνοδος των τιμών του πετρελαίου κρατήσει πολύ. Διαφορετικά οι καταναλωτές θα στραφούν στις αποταμιεύσεις τους προκειμένου να χρηματοδοτήσουν ό,τι θα αντιληφθούν ως προσωρινή αύξηση των τιμών της ενέργειας. Επομένως η σοβαρότητα κάθε πετρελαϊκού σοκ εξαρτάται όχι μόνο από το μέγεθος της βραχυπρόθεσμης αύξησης των τιμών του πετρελαίου αλλά και από τη διάρκεια αυτής της αύξησης
Αν χαράξουμε τρία σενάρια:
• Ένα αισιόδοξο σενάριο όπου οι τιμές του πετρελαίου επιστρέφουν σύντομα στα 80 δολάρια το βαρέλι όπου ήταν το περασμένο καλοκαίρι, πριν αρχίσει η πολιτική αναταραχή στη Μέση Ανατολή. Στην περίπτωση αυτή το πετρελαϊκό σοκ του 2011 θα αποδειχθεί πάρα πολύ μικρό.
• Ένα μεσαίο σενάριο όπου το πετρέλαιο παραμένει στα 100 δολάρια το βαρέλι. Στην περίπτωση αυτή το πετρελαϊκό σοκ θα πάρει τις διαστάσεις που είχε στην περίοδο 2005 – 2006, όπου η παγκόσμια οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμούς της τάξης του 5%.
• Ένα απαισιόδοξο σενάριο όπου οι τιμές του πετρελαίου ανεβαίνουν στα 120 δολάρια το βαρέλι και παραμένουν εκεί για ένα χρόνο. Στην περίπτωση αυτή ο παγκόσμιος ρυθμός ανάπτυξης θα μειωθεί κατά 2% και η παγκόσμια οικονομία θα πληγεί αποφασιστικά.
Πόσο πιθανό είναι να αυξηθούν οι τιμές του πετρελαίου στα 120 δολάρια το βαρέλι και να παραμείνουν εκεί για ένα ολόκληρο χρόνο; Ελάχιστα πιθανό, εκτός κι αν εκραγεί η Σαουδική Αραβία. Στην περίπτωση αυτή κάθε στοίχημα είναι χαμένο.
ΗΓΗ: www.ksipnistere.blogspot.com
Ανθρωποι σε απελπισια
Οικονομικοι οι λογοι,αναφερεται στις περισσοτερες φορες σαν αιτια του ασχημου αυτου νεου,ξερει ομως κανενας μας ποσα εχουν περασει απο το μυαλο καποιου που φτανει εως εκει.....μεχρι να....
φτασει?
Πολλοι απο εμας ξεκιναμε την ζωη μας βασισμενοι πανω στα ηδη υπαρχοντα δεδομενα,με αυτα τα δεδομενα πολλοι αρχιζουν μια επιχειρηση,μπαινουν ως τον λαιμο σε τραπεζικα δανεια,κτιζουν μια ζωη γυρω απο αυτα τα δεδομενα.Με την ελπιδα για καλυτερο μελλον φυσικα.
Τα τελευταια χρονια ολα αυτα αλλαξαν,ολα οσα πιστευαμε σαν δεδομενα ανατραπηκαν,οσοι ειχαν βασιστει σε αυτα και ειχαν κανει ανοιγματα οικονομικα βρεθηκαν απροετοιμαστοι σε αυτη την αλλαγη.
Θα υπηρχε λετε καποιος να τους συμπαρασταθει?
Οχι..δεν θα υπηρχε,εχουμε αλλαξει και σαν λαος,πλεον η ατομικη μας επιβιωση ειναι πανω απο την επιβιωση οποιου αλλου,ο καθενας για τον εαυτο του.
Οταν λοιπον φτανει καποιος να σκεφτει...τα πιθανα λαθη του,να δει το αδιεξοδο,να κοιταξει μπροστα αλλα να μην βλεπει μελλον...τοτε τι λυση υπαρχει?
Η πιο δυσκολη.....
Μαύρη τρικυμία σε κενό κρανίο για την κυβέρνηση
Σε βαθύ, μαύρο σκοτάδι βρίσκεται η κυβέρνηση ΚΑΙ στο θέμα του «χειρισμού» της λαθρομετανάστευσης, των κάθε λογής «προσφύγων», της κάθε λογής βίας που απορρέει από την υπέρμετρη αύξηση του αριθμού ξένων στην Ελλάδα. Αδυνατεί να χειριστεί την εξέλιξη του φαινομένου, αδυνατεί να «θωρακίσει» τη χώρα, αδυνατεί να επιβάλει κανόνες, με αποτέλεσμα :
1. Να αδικούνται και να δυστυχούν χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές που κατέληξαν στην Ελλάδα ελπίζοντας για μια...
καλύτερη ζωή αλλά κυρίως
2. Να αποδεικνύεται ότι αδυνατεί να προστατεύσει εκατομμύρια Ελλήνων που βλέπουν τους όρους διαβίωσής τους να χειροτερεύουν μέρα την ημέρα και να μεταβάλλονται σε «απόβλητους» και καταδιωκόμενους στην ίδια τους την πατρίδα, την πόλη, τη γειτονιά, το σπίτι.
Η περίπτωση των μεταναστών που «φιλοξενούνται» στο κτίριο «Υπατία» της Αθήνας , κάτω από τραγικές συνθήκες και κάνουν απεργία πείνας ενός μηνός ήδη προς την οποία «κάποιοι» θεώρησαν ότι έπρεπε να τους ωθήσουν ώστε να δημιουργήσουν εκβιαστικά την αλλαγή στο status quo, το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για …εκσυγχρονισμού στο νομικό πλαίσιο καταπολέμησης των εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας και η άνευρη, άστοχη, αναποτελεσματική παρουσία του αρμόδιου υπουργού κ. Παπουτσή στη συνάντηση ευρωπαίων υπουργών την Τετάρτη στη Ρώμη για το μεταναστευτικό, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι που κυβερνούν την Ελλάδα δεν έχουν ιδέα για το τι πρέπει να κάνουν.
Η συνάντηση της Ρώμης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το θέμα του νέου μεταναστευτικού κύματος, κυρίως από τη Λιβύη και την Τυνησία « πρέπει να αποτελέσει θέμα ολόκληρης της Ένωσης, με ουσιαστική υπερίσχυση της αρχής της αλληλεγγύης».
Αλλά αν τα συμπεράσματα των διαβουλεύσεων των Ευρωπαίων Υπουργών ήταν για γέλια, το νομοσχέδιο, το οποίο δόθηκε από το υπουργείο Δικαιοσύνης σε δημόσια διαβούλευση (έως την 3η Μαρτίου 2011) και με το οποίο « θεσπίζεται το γενικό πλαίσιο ρύθμισης για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου και η ελληνική νομοθεσία εναρμονίζεται με την σχετική ευρωπαϊκή» είναι στην κυριολεξία για κλάματα.
Δυο λόγια για την ενίσχυση των παραπάνω θέσεων:
Με το νομοσχέδιο, εξασφαλίζεται λέει- ότι « η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας γίνεται αυτεπάγγελτα και δεν εξαρτάται από αναφορές ή καταγγελίες των θυμάτων, τα οποία είναι συχνά ιδιαιτέρως ευάλωτα και διστάζουν να κινήσουν δικαστικές διαδικασίες». Εν ολίγοις, το φαινόμενο της ξενοφοβίας αποκαλείται –περίπου- «έγκλημα» και τιμωρείται. Δηλαδή ο συνταξιούχος ή η εργαζόμενη μητέρα που δέχονται επίθεση στο δρόμο ή στο σούπερμάρκετ από λαθρομετανάστες που για να επιβιώσουν έχουν μετατραπεί σε κλέφτες και ληστές, έχουν άδικο που φοβούνται τους «ξένους» και δεν τους θέλουν στη γειτονιά τους για να μην τους ληστέψουν ή τους μαχαιρώσουν και ενδέχεται, αν αντιδράσουν, να τιμωρηθούν!
Οι «ομάδες πολιτών», τα πολιτικά κόμματα, οι οργανώσεις, οι σύλλογοι της γειτονιάς που οργανώνονται ή βοηθάνε ώστε για να υπάρξει στοιχειώδης προστασία και ριζική αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων ή διοργανώνουν εκδηλώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των Ελλήνων κατοίκων έχουν «διοικητική ευθύνη» γιατί « εμπλέκονται σε εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας ή στη διάπραξη εγκλημάτων με τέτοια κίνητρα».
Επίσης, « αξιόποινες θεωρούνται και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά πραγμάτων (κινητών ή ακινήτων), τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως ή κατ' αποκλειστικότητα από ομάδες ή πρόσωπα (όπως π.χ. θρησκευτικά αντικείμενα, εθνικά σύμβολα, οίκοι λατρείας, χώροι διαμονής, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, κ.λπ.)».
Αυτά που μπαίνουν σε διαβούλευση, ευθυγραμμίζουν – λέει- τη νομοθεσία με τα όσα ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη. Από την οποία, προστρέχοντας τις προάλλες και ο κ. Παπουτσής, οι έξι υπουργοί ζήτησαν « να βάλει το θέμα της Μεσογείου στην πρώτη θέση της πολιτικής της ατζέντας, προκειμένου να αναπτυχθεί μία νέα πολιτική δράση και συνεργασία, ώστε να βοηθηθούν οι χώρες της βορείου Αφρικής στην εξασφάλιση θεσμικής σταθερότητας» γιατί «οι πολίτες των χωρών της βορείου Αφρικής που μπορεί να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές τις επόμενες ημέρες, είναι πιθανό να ξεπεράσουν τους 300.000».
Γιατί έγινε αυτή η συνάντηση των υπουργών στην Ρώμη; Μα διότι πήγαν πρόσφυγες από την Τυνησία στην Ιταλία. Όπως είπε ο Ιταλός υπουργός, «από την αρχή της κρίσης στην Τυνησία έως χθες, στην Ιταλία έχουν αφιχθεί 6.300 λαθρομετανάστες, στην πλειονότητά τους Τυνήσιοι».
Όπως καταλαβαίνετε, έπρεπε να καταρρεύσει η Τυνησία, να «ξαμολυθούν» χιλιάδες Τυνήσιοι, να φτάσουν 6.300 στην Ιταλία για να αναγκαστούν να συζητήσουν το ζήτημα οι Ευρωπαίοι «εταίροι». Όχι για να προστατεύσουν εμάς που «δεχόμαστε» επί χρόνια χιλιάδες λαθρομετανάστες την εβδομάδα απ΄ όλο τον κόσμο και έχουμε δει τη χώρα μας να μετατρέπεται σε ένα τεράστιο άσυλο χωρίς καμία βοήθεια ή συμπαράσταση αλλά γιατί 6.300 Τυνήσιοι «μπουκάρισαν» στην Ιταλία.
Συγγνώμη παιδιά αλλά πιο ακατάλληλη στιγμή για να «περάσετε» κι άλλο ένα «νομοσχέδιο υποταγής» δεν μπορούσατε να βρείτε. Καλά ξεμπερδέματα.
Καιρός η Ελλάδα να αλλάξει πολιτική για τους μετανάστες!
Επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου
Τα απρόσμενα ανατρεπτικά γεγονότα της Τυνησίας και της Αιγύπτου, αλλά και ο τρόπος πραγματοποιήσεως της προσφάτου καταλήψεως της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών από τριακοσίους περίπου λαθρομετανάστες, αφύπνισαν την υπνώττουσα σιωπηρά πλειονότητα των Ελλήνων. Όχι όμως και...
την πολιτική ηγεσία τους. Αυτή εξακολουθεί «καθεύδουσα τον νήδυμον».
Ενώ οι αρμόδιοι υπουργοί γνώριζαν ότι τα σύνορα της Ελλάδος, χερσαία και θαλάσσια, δεν φυλάσσονται επαρκώς, φαλκίδευσαν τον αριθμό των υπηρετούντων στρατεύσιμων, διά της μειώσεως της θητείας τους. Αποδέχτηκαν δε ανεπιφυλάκτως τη συμφωνία του Δουβλίνου 2, κατά την οποία κάθε κράτος υποδοχής λαθρομεταναστών, μη δικαιουμένων παροχής ασύλου, υποχρεούται να δεχθεί αυτούς, αν συλληφθούν σε οιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό κράτος.
Συνέπεια τούτου, η Ελλάδα κατά πρώτο λόγο και η Ισπανία κατά δεύτερο, έγιναν καταφύγια των λαθρομεταναστών της υφηλίου. Ουδείς υπεύθυνος γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των διαβιούντων στην Ελλάδα και ιδιαιτέρως στην περιφέρεια της πρωτευούσης μεταναστών και λαθρομεταναστών. Και πώς είναι δυνατόν να τους γνωρίζει, όταν το ελληνικό κράτος αγνοεί ακόμη και τους αριθμούς των υπαλλήλων και συνταξιούχων του, αναγκάζεται δε τώρα να τους απογράψει, με ειδικά δελτία απογραφής. Ωστόσο είναι βέβαιο, ότι στην περιοχή της πρωτευούσης έχουν εγκατασταθεί ή διαμένουν τουλάχιστον οκτακόσιες χιλιάδες αλλοδαποί. Εκ τούτων πολλοί είναι άνεργοι και αποζούν διά ποικιλοτρόπου επαιτείας ή διά παρανόμων πράξεων (κλοπών, μικροληστειών κ.ά.).
Κατά συνέπεια, αν πολλοί των λαθρομεταναστών τούτων αποφασίσουν να ενεργήσουν ομαδικώς, όπως οι καταληψίες της Νομικής Σχολής, βοηθούμενοι από τους πάντοτε πρόθυμους προς τούτο αναρχικούς ή κατευθυνόμενους από ξένα κέντρα πολιτικής αποσταθεροποιήσεως αφελείς ή δόλιους συμπατριώτες μας, δεν θα είναι δυνατόν να τους αντιμετωπίσει η αστυνομία ή ο στρατός. Οπότε όμως θα επακολουθήσουν αναρχία και οι καταστροφές. Η πατρίδα μας θα παραλύσει. Και θα καταστεί εύκολη λεία των εχθρών της. Ο κίνδυνος αυτού του ενδεχομένου δεν είναι απίθανος. Όταν μάλιστα ένα μέρος της άκρας αριστεράς και των ΜΜΕ θυσιάζουν το συμφέρον του τόπου τούτου και του λαού του για την ικανοποίηση των πολιτικών επιδιώξεών τους.
Στην περίπτωση αυτή, όχι μόνο η αθέτηση των υποχρεώσεών μας εκ του μνημονίου θα είναι βεβαία, αλλά και οιαδήποτε προσπάθεια οικονομικής αναπτύξεως της χώρας θα ματαιωθεί. Για μια δε ακόμη φορά θα ανοίξουν οι θύρες της επί γης κολάσεως για τον μαρτυρικό λαό μας. Είναι επομένως καιρός κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι να συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους. Και να αναλογισθούν, ότι στην ανωτέρω απευκταία περίπτωση δεν θα τους σώσει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, ούτε αυτοί που τους στηρίζουν. Η εθνική επιβίωση της χώρας και της ελληνικής φυλής προέχει της ικανοποιήσεως των κερδοσκόπων δανειστών μας, όπως και των καλοπροαίρετων εταίρων μας.
Η Ελλάδα οφείλει να αξιώσει την τροποποίηση της ως άνω συμφωνίας, ώστε να δικαιούται να αποκρούσει τους λαθρομετανάστες που εγκαταλείπουν το έδαφός της για να μεταβούν σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Περαιτέρω δε η κυβέρνηση οφείλει να εξετάσει το ταχύτερο τις αιτήσεις παροχής ασύλου, τουλάχιστον των Αφγανών, των Ιρακινών, των Παλαιστινίων και των Αιγυπτίων, ώστε να αποκτήσουν τη δυνατότητα εγκαταστάσεώς τους σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, διά ανθρωπιστικούς λόγους, έστω και αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της συμβάσεως της Γενεύης για τους πρόσφυγες.
Έχει λεχθεί, ότι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο άνθρωπος και της Ελλάδος κάποιοι Έλληνες πολιτικοί ή πολιτικολογούντες. Κατά τον ημερήσιο Τύπο, η Ελλάδα έλαβε ποσόν διακοσίων πενήντα εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να αναλάβει την υποχρέωση να δέχεται τους λαθρομετανάστες, που έφυγαν από αυτή και συνελήφθησαν σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Κανένα όμως οικονομικό αντάλλαγμα δεν είναι δυνατό να μας αποτρέψει από το να προστατεύουμε την πατρίδα μας εκ των κινδύνων της αθρόας και ανέλεγκτου συγκεντρώσεως σε αυτή λαθρομεταναστών και μάλιστα Μουσουλμάνων!
Ούτε είναι νοητό να απαιτούν ορισμένοι συμπατριώτες μας από την ελληνική πολιτεία να παρέχει στους μετανάστες περίθαλψη και διατροφή που αδυνατεί να παράσχει στους δεινοπαθούντες Έλληνες. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται φιλανθρώπως, συντηρών εξ ιδίων όλους τους κατατρεγμένους της γης. Αλλά ουδείς δικαιούται να απαιτεί από το κράτος να αναλάβει τη διατροφή και περίθαλψη όλων αυτών που εγκαταλείπουν την πατρίδα τους προς αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Αλβανοί: Οι Ρώσοι ενισχύουν την ιδέα αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου
"Εάν οι Έλληνες έχουν ευαισθησίες για τους τάφους και λένε ότι καταστράφηκαν αυτοί της Κορυτσάς, τότε γιατί κατέστρεψαν τους...
τάφους των Εβραίων και της Βουλγαρικής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη για να κάνουν Πανεπιστήμιο;
Η ιδέα της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, ενισχύεται από τους Ρώσους ως αντίποινα για την απόσχιση του Κοσσόβου από τη Σερβία.
Μετά την αναβολή της απογραφής πληθυσμού οι Έλληνες τυπώνουν ερωτηματολόγια για να καταγράψουν μόνοι τους τους Έλληνες της Αλβανίας, χωρίς ίχνος σεβασμού του εθνικού και διεθνές δικαίου.
Το όνειρο των Ελλήνων για την απόσχιση του νότου της Αλβανία δεν έχει σβήσει και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να πραγματοποιήσουν τη Μεγάλη Ιδέα".
Απελευθερώνονται τα τιμολόγια της ΔΕΗ - ΄Έρχονται και νέες αυξήσεις
Αυτό σημαίνει, εφόσον το.....
μέτρο εφαρμοστεί όπως παρουσιάζεται στην έκθεση της Κομισιόν, ότι τα τιμολόγια για όλες τις επιχειρήσεις, τους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους ΟΤΑ, κλπ. θα διαμορφώνονται ελεύθερα, με τους κανόνες της προσφοράς και της ζήτησης και του ανταγωνισμού μεταξύ της ΔΕΗ και των εναλλακτικών προμηθευτών ηλεκτρικής ενέργειας. Τα τιμολόγια για τις μεγάλες επιχειρήσεις, που τροφοδοτούνται από το δίκτυο υψηλής τάσης, έχουν ήδη απελευθερωθεί.
Συγκεκριμένα, στην έκθεση της Κομισιόν αναφέρεται σχετικά με τα τιμολόγια του ηλεκτρικού, ότι το σύστημα των ρυθμιζόμενων τιμολογίων αναμένεται να μετασχηματισθεί σταδιακά ώστε να αντανακλά τις τιμές χονδρικής, με εξαίρεση τοις ευπαθείς ομάδες καταναλωτών για τις οποίες η κυβέρνηση θέσπισε πρόσφατα το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο.
Ως επόμενο βήμα, προβλέπεται η κατάργηση των ρυθμιζόμενων τιμολογίων για τους μη οικιακούς καταναλωτές ως το τέλος του 2011.
Η έκθεση της Κομισιόν δεν επανέρχεται στο θέμα της πώλησης του 40 % των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, που είχε προταθεί πέρυσι και είχε απορριφθεί από την κυβέρνηση. Σε αντιστάθμισμα αυτής της πρότασης και στο πλαίσιο της πρόσβασης τρίτων στη λιγνιτική παραγωγή της ΔΕΗ η κυβέρνηση πρότεινε ανταλλαγή ενέργειας παραγόμενης από λιγνιτικούς σταθμούς της ΔΕΗ με αντάλλαγμα προς τη ΔΕΗ τη διάθεση ηλεκτρικής ενέργειας ίσης αξίας σε άλλο Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ("swaps").
Η πρόταση αυτή είναι υπό αξιολόγηση και, σύμφωνα με την ΕΕ, τα μέτρα αυτά μπορούν να αρχίσουν να εφαρμόζονται από τα τέλη Μαρτίου.
Η Κομισιόν διατηρεί επιφυλάξεις για την πρόταση να ανατεθεί σε επιτροπή υπό τον ανεξάρτητο διαχειριστή μεταφοράς και η διαχείριση των υδροηλεκτρικών ενώ επισημαίνει και καθυστερήσεις στο διαχωρισμό των δικτύων μεταφοράς και διανομής της ΔΕΗ.
Σύμφωνα με το επικαιροποιημένο "μνημόνιο", ως το τέλος Μαρτίου θα πρέπει να έχει ξεκινήσει η εφαρμογή του σχεδίου για άνοιγμα της λιγνιτικής παραγωγής και ακόμη:
-Να παρουσιαστεί σχέδιο για την απελευθέρωση της αγοράς στο μη διασυνδεδεμένο σύστημα (νησιά).
-Να ξεκινήσει η ανάθεση της διαχείριση των υδροηλεκτρικών σε ανεξάρτητο φορέα.
-Να ξεκινήσει η εφαρμογή του μηχανισμού προκειμένου ως τον Ιούνιο του 2013 οι λιανικές τιμές να αντανακλούν τις τιμές χονδρικής, εκτός από τις ευπαθείς ομάδες καταναλωτών.
-Να θεσπιστεί ο διαχωρισμός του δικτύου μεταφοράς.
-Να ενισχυθεί η ανεξαρτησία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας.νεςσιτ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
