Διότι, στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης δεν φαίνονται και πολύ δημοκρατικά όλα αυτά που συμβαίνουν, ανεξάρτητα αν η κακοήθης ασθένεια της οικονομίας διαπιστώθηκε στις 5 Οκτωβρίου, 24 ώρες αφού έκλεισαν οι κάλπες.
Αλήθεια, πόσο δημοκρατικό είναι να χειραγωγείς και να αλλάζεις ξαφνικά την τύχη και τη ζωή δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι είχαν ενημερωθεί ότι η Ελλάδα ήταν πολύ ισχυρή χώρα, ότι υπήρχαν λεφτά, ότι η οικονομία είχε πανίσχυρα πόδια, ότι παίζοντας στη Σοφοκλέους, γίνεσαι από τη μια εβδομάδα έως την άλλη πλούσιος, ότι μπορεί να έχεις δέκα καταναλωτικές κάρτες τραπεζών και τρία δάνεια γιατί το status της ζωής σου είναι απόλυτα εξασφαλισμένο; Πόσο δημοκρατικό είναι χωρίς κανένα δημοψήφισμα, χωρίς να το έχεις εξαγγείλει προεκλογικά, χωρίς καν να το έχεις κουβεντιάσει, αλλά αντίθετα να το απορρίπτεις μετά βδελυγμίας στην αρχή να παίρνεις τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και να τα εκχωρείς στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με το επιχείρημα ότι σου δίνει φθηνότερα δανεικά για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα; Ισοπεδώνονται ή όχι οι δημοκρατικοί θεσμοί όταν ακολουθώντας ένα μνημόνιο που έχει γίνει ευαγγέλιο της κυβέρνησης κι όλων των μέσων ενημέρωσης παραβιάζεις θεμελιώδη δικαιώματα δεκαετιών και αλλάζεις το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και το ασφαλιστικό, έχοντας το επιχείρημα «αυτό θέλει η τρόικα»; Μάλιστα, γίνεται και πολύ συζήτηση για το, εάν πρέπει αυτές οι αλλαγές να πηγαίνουν ως νομοσχέδια στη Βουλή ή να περνάνε ως Προεδρικά Διατάγματα, από έναν Πρόεδρο, ο οποίος απλά εκφράζει τη δυσφορία του, λέγοντας ότι δεν μπορεί να τα αναπέμψει, ούτε να τα σταματήσει λόγω των αρμοδιοτήτων που προσδιορίζει το παρόν Σύνταγμα. Δηλαδή, τη δυσαρμονία μεταξύ κυβέρνησης και εκατομμυρίων ανθρώπων που είναι κάτι παραπάνω από εμφανής ο αγαπητός κ. Παπούλιας δεν τη λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν του, όπως επιβάλλεται από το ρόλο του. Δεν εκφράζει καν την ανησυχία του ότι παραβιάζεται η Δημοκρατία και οι θεσμοί της με τον τρόπο που λαμβάνονται όλες αυτές οι αποφάσεις και περιορίζεται απλά να οριοθετήσει τον εαυτό του, μόνο στο ότι δεν μπορεί να αναπέμψει τα προεδρικά διατάγματα. Πουθενά ο κ. Παπούλιας δεν ανακαλύπτει ότι μεταξύ αυτών που υποσχέθηκε στις 3 Οκτωβρίου αυτή η κυβέρνηση και όσων κάνει, υπάρχει μια μεγάλη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος; Δεν αντιλαμβάνεται ότι κινδυνεύει να συρθεί και ο ίδιος σε μια πλήρως αντιδημοκρατική ατμόσφαιρα με εκτροπή από τις δημοκρατικές διαδικασίες και κυρίως από τη λαϊκή ετυμηγορία, η οποία δόθηκε για συγκεκριμένα πράγματα, για συγκεκριμένο πρόγραμμα και για συγκεκριμένες υποσχέσεις; Ποιο κόμμα μπορεί να πάει στις κάλπες με τέτοιου είδους όρους και να μην διαλυθεί εις τα εξ’ ων συνετέθη; Έχει σήμα, σήμα καμπάνα, όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση το μήνυμα που εκπέμπεται από ολόκληρο τον ελληνικό λαό προς το Προεδρικό Μέγαρο και την κυβέρνηση. Όλα αυτά που γίνονται, είτε αποτελούν μαγική λύση, είτε αποτελούν τρενάρισμα μιας επίσημης χρεοκοπίας, είτε αποτελούν αλχημείες, είτε απλά θέλουν να πάνε πιο κάτω την περίφημη ελίτ του Αθηνο-κεντρικού κράτους, δεν έχουν καμία, μα καμία, λαϊκή συναίνεση. Δεν αποτελούν κανένα, μα κανένα, κομμάτι του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Δεν έχουν καμία, μα καμία, σχέση με τη διαφύλαξη κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα οποία ήδη έχουν εκχωρηθεί. Επομένως, αυτό το σήμα καμπάνα πρέπει να το προσέξει ιδιαίτερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι αρχηγοί των κομμάτων. Ήδη συζητείται στο εξωτερικό, ότι όλα αυτά που γίνονται είναι ενέργειες που αλλοιώνουν την ποιότητα της Δημοκρατίας.
Άλλωστε, όλο το θέατρο των εξεταστικών επιτροπών και της δήθεν κάθαρσης των προηγουμένων περιόδων, θα αποδειχθούν στην πράξη ότι είναι στάχτη στα μάτια για να περάσουν οι οδηγίες της τρόικας στη ζωή μας και να εξυπηρετηθούν μόνο οι διεθνείς τοκογλύφοι. Ούτε πρόθεση για πραγματική κάθαρση υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει από το παρόν πολιτικό σκηνικό. Αν υπήρχε πραγματική πρόθεση θα είχαν κληθεί αρμοδίως οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και οι στενοί συνεργάτες τους και δεν θα αναζητείτο τρόπος παράκαμψης του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Αν ήθελαν να εφαρμόσουν πραγματικά κάθαρση στον πολιτικό κόσμο και στη σαπίλα του, δεν θα επεδείκνυαν τόση ευαισθησία απέναντι στους πρωταγωνιστές των σκανδάλων. Μια ευαισθησία την οποία δεν έχουν όταν πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες της τρόικας.
ΓΙΩΡΓΟΣ.ΤΡΑΓΚΑΣ
ΠΗΓΗ: http://www.tragasnet.gr/
