Καθεστώς εκτάκτου ανάγκης;

Παρά τις εκκλήσεις των κομμάτων της αριστεράς και των συνδικαλιστικών φορέων, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας άφησε να εννοηθεί ότι δεν προτίθεται να "μπλοκάρει" το Π.Δ. για τα εργασιακά, ισχυριζόμενος μάλιστα ότι δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα. Δεν θέλουμε να υπεισέλθουμε σε νομικά ζητήματα σχετικά με τον ρόλο και τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το θέμα άλλωστε είναι πρωτίστως πολιτικό.

Από ορισμένες πλευρές προωθείται η θεωρία ότι η χώρα τελεί υπό καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας και είναι αναγκασμένη να υλοποιεί την πολιτική που επιβάλλουν οι πιστωτές της μέσω του Μνημονίου. Συνεπώς, όπως προβλέπεται και από το Σύνταγμα, σε τέτοια κατάσταση είναι επιτρεπτή η κατ' οικονομίαν εφαρμογή, ακόμα και η άρση συνταγματικών διατάξεων. Αν αποδεχτούμε αυτή τη νέα εκδοχή του "μονόδρομου", που λίγο ακόμη και θα περιβάλλεται με ψευδοσυνταγματική ισχύ, τότε όλα είναι νόμιμα, καθότι υπακούουν στην ανώτερη βούληση των πιστωτών.

Είναι αναγκαία η δημόσια παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ακριβώς για να αναχαιτιστεί η θεωρία αυτή, με βάση την οποία επιχειρείται να καλυφθεί η έλλειψη δημοκρατικής-πολιτικής νομιμοποίησης των ασκούμενων πολιτικών και να δικαιολογηθεί η αυταρχική υποτροπή, που πλήττει το κράτος πρόνοιας και το κράτος δικαίου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μπορούσε να κρατήσει στο συρτάρι του το Π.Δ. μέχρις ότου αποφανθούν τα δικαστήρια επί της αντισυνταγματικότητάς του. Και ταυτοχρόνως θα μπορούσε να προχωρήσει σε δημόσια δήλωση, υπενθυμίζοντας αρχές που περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις, αλλά παραβιάζονται με τις αντιασφαλιστικές και αντεργατικές ρυθμίσεις του Μνημονίου. Και τότε όλοι θα καταλαβαίναμε...

Η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΕΔΑ) που αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης, με νομικά τεκμηριωμένη απόφαση επισημαίνει ότι το Μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με την απόφαση αυτή ανοίγει ο δρόμος για προσφυγές σε ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι είναι απρόσφορη η μετατροπή ενός πολιτικού θέματος σε δικαστικό, παραμένει η πολιτική αξία της απόφασης της ΕΕΔΑ.

Η άρνηση του Κάρολου Παπούλια να μιλήσει για θέματα που προκαλούν τεράστια κοινωνική αναστάτωση και ανατρέπουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, στην ουσία ισοδυναμεί με παραίτησή του από το να ασκεί τον ρόλο του ως ρυθμιστής του πολιτεύματος, σε μια περίοδο προϊούσας πολιτική κρίσης. Οι πολίτες βλέπουν τον Πρόεδρο να προεδρεύει σε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών κατόπιν εορτής, δηλαδή με τετελεσμένη την ψήφιση του Μνημονίου και να αρνείται αυτονόητες παρεμβάσεις υπεράσπισης κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

Με τη μία ή την άλλη στάση του ο Πρόεδρος επωμίζεται ευθύνες, που η σημασία τους θα αποτυπωθεί στις πολιτικές εξελίξεις του επόμενου διαστήματος.

Φίλης Ν.
ΠΗΓΗ: http://www.avgi.gr/