Μόνο η διαφθορά φταίει;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τις ευθύνες για ό,τι μας συμβαίνει σήμερα τις έχει, σε «τελευταία ανάλυση», το πολιτικό σύστημα, με την έννοια της «κακής λειτουργίας του». Οι ευθύνες, βέβαια, δεν βαρύνουν όλους με τον ίδιο τρόπο. Aλλη ευθύνη έχουν όσοι «μπήκαν» στα γρανάζια της διαφθοράς και άλλη εκείνοι που γνώριζαν, αντιλαμβάνονταν τι γίνεται, αλλά «σιωπούσαν» ή, εν πάση περιπτώσει, δεν αντιδρούσαν, με αποτέλεσμα να επικρατήσει η «ατιμωρησία» και ένας γενικευμένος αμοραλισμός.
Για να είμαστε δίκαιοι, ευθύνες δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί, αλλά και οι λοιπές «ηγεσίες» και «εξουσίες» του τόπου, της «τετάρτης» μη εξαιρουμένης... Βέβαια η οικονομική κρίση της χώρας δεν είναι αποκλειστικά «προϊόν» της «διαφθοράς». Συνδέεται και με άλλες δομικές δυσλειτουργίες του συστήματος, νοοτροπίες, λαϊκισμούς και, γιατί όχι, λανθασμένες πολιτικές απόψεις και επιλογές.

Η εκκαθάριση του παρελθόντος, η «τιμωρία», αλλά κυρίως η συναγωγή των σωστών συμπερασμάτων, είναι «μέρος» της προσπάθειας μιας «ομαλής» εξόδου από την κρίση.

Oμως εκεί που θα κριθεί και θα εξαρτηθεί, εν τέλει, η έξοδος από την κρίση, αλλά και η «τύχη» του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού προσωπικού της χώρας, είναι η επιτυχής ή όχι αντιμετώπιση της «κρίσης», με την έννοια αν η κοινωνία μας μπορέσει να «αντέξει» την ύφεση, την ανεργία και τις κοινωνικές περικοπές. Ή αν αποδειχθεί ότι είναι «βαρύτερες» απ’ ό,τι μπορεί να «σηκώσει».

Παράδειγμα το ασφαλιστικό: Σαράντα (40) χρόνια δουλειάς, με συντάξεις 480 και 500 ευρώ, με απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των αποζημιώσεων και μεγάλη ανεργία, οδηγούν αντικειμενικά σε κοινωνικό αδιέξοδο, με ό,τι σημαίνει αυτό.

Η κυβέρνηση κάτι πρέπει να κάνει. Οφείλει να αντιδράσει. Οι «ισορροπίες», προφανώς σ’ ένα χαμηλότερο αναγκαστικά επίπεδο, είναι αναγκαίες. Αλλά πρέπει να τηρηθούν, οπωσδήποτε, κάποιες ισορροπίες. Αλλιώς, θα «τιναχθούν όλα στον αέρα». Αυτό πρέπει η κυβέρνηση να το θέσει με τέτοιο τρόπο στην «τρόικα», ώστε να το καταλάβει... Το «μνημόνιο» σαφώς είναι ένα πλαίσιο, συμφωνημένο.

Παρ’ όλα αυτά -ας μην υπάρχουν περί αυτού αυταπάτες- με περιθώρια «διαπραγμάτευσης» και προς το... χειρότερο και προς το καλύτερο! Απόδειξη; Η... χειρότερη εκτός «μνημονίου» «αναδόμηση» του Ασφαλιστικού που απαιτεί η «τρόικα». Οπωσδήποτε, τα «περιθώρια» δεν είναι μεγάλα, αλλά είναι κρίσιμα για τις «ισορροπίες» του συστήματος. Καθοριστικό ρόλο θα παίξει και η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και η εξέλιξη του «προγράμματος», ιδίως τον πρώτο χρόνο.

Εξ ου και χρειάζεται ταχύτατη διόρθωση όλων των «κενών», των διαπιστωμένων «αδυναμιών», των καθυστερήσεων και των «αρρυθμιών». Δεν πρέπει η κυβέρνηση να «παραδοθεί», αλλά να αναμετρηθεί με τις αντικειμενικές δυσκολίες, για να πετύχει τελικά κάτι καλύτερο...

Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου
panpan@pegasus.gr

ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/