Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ παρέμβαση της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό έχει διακηρυγμένο μακροπρόθεσμο στόχο τη σωτηρία του συστήματος συνολικά, και βραχυπρόθεσμο την αποτροπή της κατάρρευσης Ταμείων, που βρίσκονται ήδη «στο κόκκινο».
Στην περίπτωση του Ταμείου Πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων φαίνεται ότι το άμεσο αποτέλεσμα είναι ακριβώς το αντίθετο. Τώρα το Ταμείο αυτό άρχισε να γίνεται προβληματικό και χωρίς κάποιου είδους κρατική παρέμβαση, η κατάρρευση δεν θα αργήσει.
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ που παρουσιάζει σήμερα το σχετικό ρεπορτάζ της «Ε» είναι αποκαλυπτικά. Οι αιτήσεις για συνταξιοδότηση στο Δημόσιο έχουν ήδη υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με πέρσι. Και αν ο ρυθμός δεν ανακοπεί, πρώτη συνέπεια θα είναι οι υπάλληλοι που βγαίνουν σήμερα στη σύνταξη, να πάρουν το εφάπαξ σε πέντε χρόνια!
ΕΙΝΑΙ φανερό ότι η μαζική φυγή υπαλλήλων οφείλεται στην επιδίωξή τους να διασφαλίσουν πως θα καρπωθούν όσα κεκτημένα έχουν σήμερα, διότι δεν γνωρίζουν τι τους ξημερώνει αύριο. Και αυτό είναι αποτέλεσμα της ανασφάλειας, την οποία προκαλούν οι ρυθμίσεις του νέου νόμου του υπουργείου Εργασίας. Παρά τις ρητές και απανωτές διαβεβαιώσεις τόσο του κ. Λοβέρδου όσο και του κ. Παπακωνσταντίνου, ότι όσοι έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα δεν θίγονται και μπορούν να παραμείνουν στην εργασία τους όσο θέλουν, η φυγή δεν αποτράπηκε.
ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, υπάρχει έλλειμμα αξιοπιστίας.Οι υπάλληλοι δεν εμπιστεύονται τις διαβεβαιώσεις των υπουργών. Και πώς να τις εμπιστευθούν όταν άλλες ήταν οι αρχικές διαβεβαιώσεις (τόσο οι προεκλογικές του ΠΑΣΟΚ όσο και οι πρώτες μετεκλογικές της κυβέρνησης) και άλλες αποφάσεις ελήφθησαν; Η αναξιοπιστία έχει πολλαπλές συνέπειες.
ΣΤΗΝ προκειμένη περίπτωση μοναδική αρνητική συνέπεια δεν είναι μόνο το οικονομικό αδιέξοδο του Ταμείου των δημοσίων υπαλλήλων. Είναι και το γεγονός ότι το Δημόσιο θα στερηθεί τις υπηρεσίες σημαντικού αριθμού ικανών υπαλλήλων, οι οποίοι σπεύδουν να συνταξιοδοτηθούν υπό το κράτος του φόβου και της ανασφάλειας, αλλά και μη αντέχοντας το συνολικότερο κλίμα απαξίωσης που έχει καλλιεργηθεί για το Δημόσιο. Το οποίο έχει, ασφαλώς, χίλια μύρια προβλήματα, αλλά σίγουρα δεν θα λυθούν αν χάσει άξιους και ικανούς υπαλλήλους.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ του πολύπαθου Ταμείου δεν είναι όλα σημερινά. Ούτε η διαφαινόμενη οικονομική του κατάρρευση οφείλεται μόνο στη μαζική φυγή ασφαλισμένων του. Σημαντικό ρόλο έχει παίξει το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των πόρων του πήγε για την καταβολή πλουσιοπάροχων εφάπαξ σε ορισμένες ομάδες άλλων υπαλλήλων. Το παράδειγμα των δικαστικών είναι χαρακτηριστικό. Κάθε φορά που αυξανόταν η βουλευτική αποζημίωση, αναπροσαρμόζονταν και οι δικοί τους μισθοί. Κι έτσι έσπευδαν και έπαιρναν συμπληρωματικό εφάπαξ, αν και ήταν ήδη συνταξιούχοι και δεν είχαν πληρώσει τις αναλογούσες εισφορές.
ΟΛΑ αυτά οδήγησαν στη σημερινή καχεξία, την οποία θα πληρώσουν περισσότερο οι μη προνομιούχοι ασφαλισμένοι του, οι οποίοι προφανώς έχουν και μεγαλύτερη ανάγκη την έγκαιρη είσπραξη του εφάπαξ τους.
ΠΗΓΗ: www.enet.gr