Χθες απέκτησαν σχεδόν επίσημο χαρακτήρα οι πληροφορίες ότι επίκειται συγχώνευση της Alpha Bank με την Eurobank. Είχε προηγηθεί η πρόταση Σάλλα για την "εξαγορά" της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Αλλά και ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, όπως και η κυβέρνηση, έχουν ταχθεί υπέρ της συγχώνευσης των τραπεζών.
Με δεδομένο το μέγεθος της ελληνικής αγοράς, το ερώτημα "πόσα μαγαζιά χωράνε" απασχολεί πολιτικούς και ειδικούς, και όχι μόνο για τον τραπεζικό χώρο. Η βαθιά κρίση της ελληνικής οικονομίας, που αντανακλά την κρίση του τραπεζοκεντρικού μοντέλου ανάπτυξης, ενεργοποιεί σενάρια συγκέντρωσης του τραπεζικού συστήματος. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν πρόβλημα ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας, ενώ ορισμένες πληρώνουν το τίμημα της υποβάθμισης των τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, που αφειδώς κατέχουν στα χαρτοφυλάκιά τους.
Η συγχώνευση τραπεζών με τα ίδια δομικά προβλήματα δεν τις βγάζει από την κρίση. Το πρόβλημα ρευστότητας, επί του παρόντος, λύνεται με την προκλητική επιχορήγηση από το κράτος, αλλά και από την απόφαση της ΕΚΤ να συνεχίσει τη δανειοδότηση των τραπεζών με ενέχυρα τους τίτλους του Δημοσίου. Ποιο πρόβλημα λύνουν οι συγχωνεύσεις; Υποστηρίζεται ότι έτσι αποφεύγουν οι τράπεζες τον αφελληνισμό τους με την εισβολή ξένου κεφαλαίου.
Δύο ή τρεις "άρρωστες" τράπεζες, αν ενωθούν, δεν δημιουργούν μια υγιή. Το πιθανότερο είναι να χρειαστεί κεφαλαιακή στήριξη και από ξένες τράπεζες. Ή και νέα ένεση από το κράτος. Πόσο ανεκτό πολιτικά, όμως, είναι το κράτος να σώζει τις τράπεζες και αυτές να μένουν σε ιδιωτικά χέρια, χωρίς καν κρατική συμμετοχή στη διοίκησή τους; Γιατί το κράτος πρέπει να σώσει όλες τις τράπεζες και να μην ενισχύσει την πρόταση συγκρότησης ισχυρού δημόσιου πυλώνα στον τραπεζικό χώρο;
Αυτό που με μαθηματική ακρίβεια θα συμβεί με τις επικείμενες συγχωνεύσεις τραπεζών θα είναι απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων, καθώς θα συγχωνευτεί το δίκτυο και θα "περισσεύουν" εργαζόμενοι. Κι αυτό θα συμβεί ενώ το κράτος χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα τις τράπεζες.
Για να βγει από την κρίση της η ελληνική οικονομία χρειάζεται πρόγραμμα ανάπτυξης που θα χρηματοδοτηθεί από δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους. Οι τράπεζες διαχειρίζονται τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις και τις κρατικές ενισχύσεις. Ο ισχυρός δημόσιος πυλώνας στον τραπεζικό χώρο επηρεάζει την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Αν θα είναι και πάλι τραπεζοκεντρική ή με βάση την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
ΠΗΓΗ: www.avgi.gr