"Η Κύπρος θα τουρκοποιηθεί", λέει η ηρωική δασκάλα Ελένη Φωκά

Συνέντευξη στο συνεργάτη της "ΚΑΤΟΨΗΣ" Νίκο Σουτόπουλο, με αφορμή την τριμερή συνάντηση στη Γενεύη μεταξύ Χριστόφια-Έρογλου- Μπαν Κι Μουν

"Το Κυπριακό ζήτημα πάει από το κακό στο χειρότερο κι έχει τελματώσει. Έχουμε καθήκον να βρούμε νέους ηγέτες, επειδή όσους είχαμε μέχρι σήμερα απέτυχαν στο Κυπριακό και....
κινδυνεύουμε από την πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου". Αυτό είναι το αυθόρμητο μήνυμα της ηρωικής δασκάλας της κατεχόμενης Κύπρου.
Τη συναντήσαμε στο σπίτι της, λίγο έξω από τη Λευκωσία, με αφορμή την τριμερή συνάντηση στη Γενεύη μεταξύ Χριστόφια-Έρογλου- Μπαν κι Μουν. Η βραβευμένη δασκάλα απορρίπτει κατηγορηματικά τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Συνομοσπονδίας ως μη βιώσιμη και δίκαιη. Έδωσε μια σκληρή μάχη για 23 ολόκληρα χρόνια στην κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Υπέμενε τα πάνδεινα, για να προσφέρει μόρφωση στα λιγοστά εγκλωβισμένα Κυπριόπουλα και για να δίνει κουράγιο στους χιλιοταλαιπωρημένους συγχωριανούς της. Γι' αυτό, διακαιούται να ομιλεί περί της Κύπρου. Όπως λέει με τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία δεν πας στο σπίτι σου. Οι Τούρκοι θα έχουν πλειοψηφία πληθυσμού. "Θυμήσου, πως οι Ελληνοκύπριοι πριν το 1974 ήμασταν το 85% του πληθυσμού και οι Τουρκοκύπριοι περίπου το 12%. Τώρα, για να αποκτήσουν οι Τούρκοι την απαιτούμενη πλειοψηφία, απλά δεν θα μας επιτρέψουν την επιστροφή στα σπίτια μας, παρά μόνο σε κάποιους ηλικιωμένους. Θυμήσου πως οι Ελληνοκύπριοι πριν το 1974 είχαμε το 85% της ιδιοκτησίας της γης και οι Τούρκοι το 12%. Τα ποσοστά αυτά θα αντιστραφούν. Κι έτσι, θα δώσουν τη γη σου στους Τουρκοκύπριους και τους έποικους για να έχουν οι Τούρκοι την πλειοψηφία της γης".
***

Η Ελένη Φωκά,μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα Γιαλούσας στο Ριζοκάρπασο. Ήταν η μεγαλύτερη από τα εννέα παιδιά της Λουκίας και του Λύσανδρου Φωκά (πέντε κορίτσια και τέσσερα αγόρια). Αγροτική οικογένεια, αγροτικές εργασίες, καπνά, ελιές, χαρούπια, σιτηρά. Τα παιδιά βοηθούσαν κάθε μέρα στις δουλειές, αλλά ο πατέρας είχε μεγάλη επιθυμία να μορφώσει τα παιδιά του. Μόνον η Ελένη και άλλη μια αδελφή της πρόλαβαν να σπουδάσουν . Όλα τα άλλα παιδιά τα πρόλαβε η εισβολή του 1974. Όταν οι τουρκικές βόμβες, όργωναν Αυγουστιάτικα το Ριζοκάρπασο, η Ελένη ήταν 24 ετών, πτυχιούχος οικιακής οικονομίας, του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Από το 1973 είχε διοριστεί ως εκπαιδευτικός στην πόλη της Χρυσοχούς. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και η εισβολή της 20ης Ιουλίου του 1974, την βρήκε εγκλωβισμένη στο σπίτι της στην Αγία Τριάδα. Θυμάται για εκείνη τη μέρα: «Βλέπαμε τα πλοία και τα αεροπλάνα με φόβο και τρόμο. Στη 2η εισβολή στις 15 Αυγούστου, οι Τούρκοι ήρθαν και στην Γιαλούσα. Νωρίτερα, είχαν αποκόψει τη χερσόνησο της Καρπασίας και έτσι δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Ακούσαμε τα νέα για την αποκοπή του δρόμου από το ραδιόφωνο. Τρομάξαμε. Φώλιασε ο φόβος μέσα μας". Μετά τη συμφωνία της 3ης Σεπτεμβρίου 1974 στη Βιέννη αποφασίστηκε η παραμονή των Ελληνοκυπρίων στις εστίες τους, καθώς και η λειτουργία των σχολείων και η παροχή ιατρικής περίθαλψης. Παρόλα αυτά, η συμφωνία παραβιάστηκε μονομερώς και ασκήθηκαν σωματικές, ψυχολογικές πιέσεις και βία στην οικογένειά της. Εκεί έμειναν συνολικά 1200 άτομα και συνολικά περίπου 20.οοο εγκλωβισμένοι σε όλη την κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Παρέμεινε συνολικά 23 χρόνια στην Αγία Τριάδα και δίδαξε ως δασκάλα σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου που είχε ως και 76 μαθητές. Οι Τούρκοι στις 28 Μαίου 1997 της απαγορευσαν να επιστρέψει πίσω μετά την είσοδό της στο Νοσοκομείο Λευκωσίας για λόγους υγείας. Νιώθει απογοήτευση γιατί οι επιστολές της στο Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, τον ΟΗΕ και τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκο Κληρίδη δεν απέδωσαν καρπούς, αλλά και μεγάλη ικανοποίηση και χαρά που έκανε το καθήκον της ως εκπαιδευτικός απέναντι στον τόπο και την Πατρίδα της. Δυστυχώς, δεν είχε την αναμενόμενη συμπαράσταση από την επίσημη πολιτεία και την κυπριακή κυβέρνηση, παρά το διωγμό που υπέστη από το τουρκο-κυπριακό ψευδοκράτος.
Αν και αφυπηρέτησε ως εκπαιδευτικός, συνεχίζει να προβάλει το κυπριακό ζήτημα και την κατοχή της Β. Κύπρου από τους Τούρκους εισβολείς, ενώ λυπάται όταν βλέπει την αδιαφορία των σύγχρονων νεοελληνο-κυπρίων για το μείζον εθνικό ζήτημα της πατρίδας τους, που ζούν στην ευμάρεια και την καλοπέραση. Νιώθει ότι έκανε το ελάχιστο για τον τόπο που τη γέννησε και είναι εθνικά περήφανη για αυτό. Εύχεται να βρεθούν και άλλοι μιμητές και συνεχιστές, όπως ήταν οι δασκάλες Αννούλα Βασιλείου και Δέσπω Μουζούρη.

http://www.katoci.com/