Άτομα με αναπηρία: Επιτέλους κάντε κάτι…

Γράφει η Εμμανουέλα Αναστασιάδου

Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε αναπηρικά καροτσάκια και αντί το κράτος να τους κάνει τη ζωή εύκολη γίνεται το αντίθετο. Και όμως, δεν το βάζουν κάτω. Συνεχίζουν να ονειρεύονται, να ελπίζουν να δουλεύουν, να σπουδάζουν να γλεντάνε να ερωτεύονται και να ζουν όπως όλοι οι άλλοι που...
είμαστε όρθιοι και διαμαρτυρόμαστε και από πάνω. Δεν μπορεί να υπάρχουν ράμπες, και όπου υπάρχουν, να βλέπεις παρκαρισμένο το μηχανάκι ή το αυτοκίνητο μπροστά στην ράμπα και να μην μπορεί να περάσει ο άνθρωπος με το αναπηρικό του αμαξίδιο. Δεν μπορεί επειδή θέλουμε στο super-market να είμαστε πιο κοντά στην είσοδο και στην έξοδο να παρκάρουμε εκεί που έχει το σήμα για να παρκάρει κάποιος άνθρωπος με αναπηρία… Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί από εμάς, όχι μόνο δεν το βάζουν κάτω αλλά τους αξίζουν χιλιάδες συγχαρητήρια για τους αγώνες και τις προσπάθειες που κάνουν. Πολλοί είναι πρωταθλητές όπως οι Special Olympics, άλλοι ασχολούνται με την ζωγραφική και την τέχνη, άλλοι σπουδάζουν ιατρική κ.ά. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν ένα εκατομμύριο συγχαρητήρια από όλους εμάς που γκρινιάζουμε για χαζά πράγματα της καθημερινότητας. Το μόνο κακό που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι είναι ότι ποτέ δεν περιμένουμε ότι αυτό που συμβαίνει δίπλα μας, κάποια στιγμή ίσως να μας χτυπήσει και σε μας την πόρτα. Το κράτος χρωστάει πολλά σε αυτούς τους ανθρώπους και χρωστάει αυτά που ήδη έπρεπε να είχαν και δεν έχουν. Το κράτος έπρεπε να παρέχει τα αυτονόητα αλλά δυστυχώς δεν το κάνει. Θαυμάζω εξαιρετικά, τους ανθρώπους με αναπηρία που δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν να ονειρεύονται. Συνεχίζουν με πάθος να διεκδικούν το δικαίωμα τους στην ισοτιμία. Γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο και στη ζωή! Νέοι γέροι, Έλληνες και αλλοδαποί, όρθιοι καθισμένοι, αυτιστικοί και μη, όμορφοι, άσχημοι, ψηλοί, κοντοί, χοντροί, αδύνατοι, ψυχικά διαταραγμένοι και μη. 

ΠΗΓΗ: www.enimerwsi.com