Στην κοροϊδία, χρειάζονται δύο. Ένας που είναι διατεθειμένος να εξαπατήσει και ένας που θα εξαπατηθεί. Αυτός, ο δεύτερος, θα εξαπατηθεί ή αν είναι εύπιστος και ανυποψίαστος ή αν είναι διατεθειμένος να εξαπατηθεί. Αυτήν την κατάσταση ζούμε τις τελευταίες μέρες: Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστική ηγεσία αναζητούν εναγωνίως να καλυφθούν από μια υπόσχεση αόριστη, από μια μικροβελτίωση “κατόπιν ενεργειών τους”, από μια απλή, τεχνικής φύσεως, αναβολή στη νομοθέτηση ή την ισχύ κάποιας επιμέρους ρύθμισης. Η κυβέρνηση φυσικά ανταποκρίνεται.
Είναι άραγε εύπιστοι και ανυποψίαστοι; Δύσκολο να το ισχυριστεί κανείς. Φωνάζουν για τα μάτια του κόσμου; Αυτό φαίνεται πιο πιθανό. Έτσι θεωρούν ότι θα έχουν μούτρα να πάνε στις εκλογικές τους περιφέρειες ότι θα τους κτυπάνε φιλικά την πλάτη στις συγκεντρώσεις. “Τί να κάνετε και σεις, προσπαθείτε”. Πιστεύουν πως ενσωματώνουν τη διαμαρτυρία. Εμφανίζουν το καλό ΠΑΣΟΚ να δίνει τη μάχη εναντίον της κυβερνώσας σκιάς του. Ακόμα και το “καλό ΠΑΣΟΚ” όμως δίνει τη μάχη στη βάση του αναγκαστικού ή του ρεαλιστικού Μνημονίου και των “υπερβολών” της τρόικας.
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν μετράει. Και οι τρεις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν στον κυριακάτικο Τύπο συμφωνούν σε ένα πράγμα: Τα μέτρα της κυβέρνησης, όλα ανεξαιρέτως, απορρίπτονται σε ποσοστό 80% - 90%, δηλαδή από σχεδόν όλους ανεξαιρέτως τους ερωτηθέντες, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, θέσης στην παραγωγή, ηλικίας ή μορφωτικού επιπέδου. Και απορρίπτονται όχι μόνον ως μέτρα αυτά καθ αυτά, αλλά και ως συνολική λογική, ως μονόδρομος. Ούτε δίκαια θεωρούνται -αυτό το ομολογεί και η κυβέρνηση-, ούτε επαρκή, ούτε αναγκαία. Κοντολογίς, κανένα από τα τρία συστατικά του “μονόδρομου” δεν γίνεται δεκτό από την κοινωνία.
Υπ' αυτό το πρίσμα, οι αναφορές των καναλιών, αλλά και των διεθνών ΜΜΕ, ότι ο Γ. Παπανδρέου κατήγαγε αποφασιστική πολιτική νίκη με την ψήφιση του ασφαλιστικού και του εργασιακού νομοσχεδίου από τη Βουλή, σχετική μόνο σημασία έχουν. Οι πολιτικοί εκβιασμοί και η εθελοτυφλία στο επίπεδο του στενού πολιτικού συστήματος επιτρέπουν στην κυβέρνηση να συνεχίσει, ξεκόβοντας όμως όλο και περισσότερο από την κοινωνία. Αυτήν την απόσταση δεν μπορούν να την καλύψουν ούτε ανασχηματισμοί ούτε “εθνικές ενότητες”. Ίσα - ίσα, αν υπάρχει μια “εθνική ενότητα” αυτή είναι απέναντι στο Μνημόνιο. Ας μην απειλεί λοιπόν το Μαξίμου, διότι με τα “γεμάτα περίστροφα” δεν τα πάει καλά.
ΠΗΓΗ: www.avgi.gr