ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ Κάποιες φορές φεύγω από τη Βουλή, αποκομίζοντας το αίσθημα ότι οι αντιπρόσωποί μας μένουν...
Κάποιες φορές φεύγω από τη Βουλή, αποκομίζοντας το αίσθημα ότι οι αντιπρόσωποί μας μένουν εκτός Ελλάδας. Σαν να έρχονται να μιλήσουν και επιστρέφουν σε μία άλλη χώρα ως την επόμενη συνεδρία. Ακουσα χτες το πρωί να μιλούν για θέματα που έχουν σχέση με τους νέους: Παιδεία, ανεργία, εξάρτηση από ουσίες… Αναρωτιόμουν αν παρακολουθούν τα παιδιά που μεγαλώνουν ή μεγάλωσαν ή αν έχουν χάσει την επαφή τους με την εκπαιδευτική πραγματικότητα.
ΚΑΠΟΙΟΙ χώριζαν τους νέους ταξικά συνεκτιμώντας ότι το τζιν που φορούν μπορεί να φαίνεται ίδιο αλλά οι τιμές απέχουν παρασάγγας. Αλλοι μιλούσαν για τη νεολαία λες και απομνημόνευσαν από ένα δυσνόητο βιβλίο κάποιες σελίδες που θα τους έκαναν να φαίνονται στα μάτια των νέων ως… νέοι και αυτοί. Τμήματα, πτυχία, μαθήματα, «Καλλικράτης», διά βίου εκπαίδευση, Τριτοβάθμια, αποκεντρωμένο σχολείο, Πανελλαδικές, ΤΕΙ, ηλεκτρονικό σχολείο, όλα μαζί ένας ακατανόητος συμφυρμός, που μέσα στα είκοσι πέντε λεπτά που αναλογούν στον κάθε ρήτορα, αποκτούν και μια άλλη ανάγνωση, φορτισμένη με το κομματικό της περιεχόμενο. Εκείνα τα λόγια τα μεγάλα… Σκεφτόμουν ότι μιλούν για την εκπαίδευση αναφερόμενοι μόνο στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, λες και όλο το θέμα είναι πώς να βγουν τα παιδιά από το πανεπιστήμιο με ένα πτυχίο στο χέρι. Χρήσιμο, άχρηστο, με άγνοια ή γνώση; Αδιάφορο. Το πτυχίο κυρίως ενδιαφέρει, που συνδέεται με την κατάκτηση μιας θέσης εργασίας. Λες και όσοι εισέρχονται με τις Πανελλαδικές δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα αποφοιτήσουν με ένα «χαρτί» πανομοιότυπο με άλλες μερικές δεκάδες χιλιάδες και κατεύθυνση την ανεργία. Ο Σαμαράς μίλησε για πρότυπα. Μίλησε για αξίες. Χρησιμοποίησε λέξεις που αναφέρονται σε ξεχασμένα ουσιαστικά: Εργατικότητα, γενναιότητα, ευθύτητα, εντιμότητα, αξιοκρατία, έχοντας ως βάση το προσωπικό παράδειγμα. Ηθελα να ήξερα αν εκείνη την ώρα που τον άκουγαν μπορούσε να αξιολογήσει έκαστος εξ αυτών αν ο τρόπος που πολιτεύεται και ο δρόμος που πορεύεται μπορούν να αποτελέσουν παραδειγματική συμπεριφορά για τα παιδιά σήμερα. Αν έχουν αντιληφθεί σε ποια απαξίωση έχει οδηγηθεί η πολιτική ζωή, ώστε οι νέοι να την αποστρέφονται μη θέλοντας να συμμετέχουν σε κάτι που αφορά άμεσα στη ζωή τους.
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι καθώς η κρίση θα χειροτερεύει -τώρα βρισκόμαστε στον πρόλογό της- δεν θα μιλάμε πια για τη γενιά των 700 που έκανε προεκλογική σημαία του το ΠΑΣΟΚ. Αλλά για τη γενιά των 592 που δημιουργήθηκε με την πολιτική του συνεχούς δανεισμού από το 1981 έως σήμερα. Με ποια άραγε ειλικρίνεια μιλάμε στα παιδιά; Ετσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…
AΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ
ΠΗΓΗ: www.e-typos.gr