ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ όχι μόνο τυπικά αλλά και ουσιαστικά η άποψη ότι οι ρυθμίσεις για τα εργασιακά θα έπρεπε να υποστούν την κοινοβουλευτική διαδικασία και μέσω αυτής να κριθεί αν και κατά πόσο θα πρέπει να ενταχθούν στο νομοθετικό οπλοστάσιο της χώρας.
ΚΑΙ η μεν τυπική δικαίωση ήταν η απόφαση του πρωθυπουργού να εγκαταλειφθεί η «λύση» του Προεδρικού Διατάγματος και να εισαχθούν τα μέτρα προς συζήτηση και επικύρωση από τη Βουλή. Αλλά η ουσιαστική δικαίωση, που έχει και μεγαλύτερη σημασία, ήρθε με το γεγονός ότι η αλλαγή γραμμής της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο ζήτημα συνοδεύτηκε από μεταστροφή του αρνητικού κλίματος στον χώρο των κυβερνητικών βουλευτών.
ΦΥΣΙΚΑ, η αλήθεια είναι ότι στη μεταστροφή αυτή συνετέλεσαν και οι αλλαγές τις οποίες επέφερε ο υπουργός Εργασίας στις αρχικές προτάσεις του. Τις έκανε ηπιότερες, συνεκτίμησε τις εισηγήσεις που του είχαν γίνει, ικανοποίησε ορισμένες από αυτές και τελικά άμβλυνε το δύσκολο κλίμα που είχε δημιουργηθεί σε σχέση με τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
ΑΥΤΗ, όμως, η εμπειρία από τις εξελίξεις του προηγούμενου 24ώρου δεν θα πρέπει να μείνει αναξιοποίητη. Οπως στην περίπτωση των μέτρων για τις εργασιακές σχέσεις αποδείχθηκε ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτιώσεων, το ίδιο θα πρέπει ν’ αποδειχθεί και κατά την τελική επεξεργασία του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, έτσι ώστε ν’ αμβλυνθούν, όσο είναι δυνατό, ρυθμίσεις και μέτρα που θίγουν τις πιο αδύναμες οικονομικά και ασφαλιστικά κοινωνικές ομάδες.
ΑΥΤΗ θα πρέπει να είναι, άλλωστε, και η κυρίαρχη λογική των μελλοντικών κυβερνητικών πρωτοβουλιών. Ηδη το βάρος που έχουν επωμιστεί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έχει υπερβεί τα όρια της αντοχής τους. Κι αυτό η κυβέρνηση οφείλει να το έχει συνεχώς κατά νου σε όλες τις αποφάσεις και πρωτοβουλίες της. Είναι πια η ώρα που μέσα στις άλλες υποχρεώσεις της η κυβέρνηση θα πρέπει να περιλάβει και το ενδιαφέρον για όσους οι αντοχές τους έχουν πια εξαντληθεί.
ΕΘΝΟΣ Γ Ν Ω Μ Η «E» 23/6
ΠΗΓΗ: http://www.ethnos.gr/