Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος σήμερα και, όπως συμβαίνει με όλες τις γιορτές και επετείους, προσφέρεται για ρητορείες, απολογισμούς ή και αποφάσεις για δράσεις. Σε τι να ελπίζει κανείς, όταν πριν από λίγους μήνες κατέρρεε η Διεθνής Διάσκεψη για το Περιβάλλον στην Κοπεγχάγη; Σε τι να ελπίζει, όταν η οικονομική κρίση γίνεται ευκαιρία για περαιτέρω υποβάθμιση του περιβάλλοντος, καθώς οι οικονομικές προτεραιότητες του αδιέξοδου μοντέλου ανάπτυξης εμφανίζονται ως “σωτήρια δόγματα”, με εκβιαστικά διλήμματα “ανεργία ή ποιότητα ζωής” απευθυνόμενα σε συνεχώς εξαθλιούμενους πολίτες;
Δεν χρειάζεται, παρότι είναι αναγκαίο, να σκεφτούμε πλανητικά για να αποκτήσουμε αφορμές απογοητεύσεων. Στη χώρα μας, μια κυβέρνηση που βγήκε με το σλόγκαν της “πράσινης ανάπτυξης”, προωθεί πολιτικές επικίνδυνες για το ήδη υποβαθμισμένο περιβάλλον, και πάλι με το άλλοθι της επαπειλούμενης δημοσιονομικής χρεωκοπίας.
Θέλουμε επενδύσεις, αλλά με ποιους όρους; Φυσικός πλούτος και τεχνικές υποδομές της χώρας, που η δημόσια διαχείρισή τους είναι αναγκαία για να αποφύγουμε εφιαλτικές καταστάσεις, παραδίδονται βορά στα συμφέροντα επίδοξων μεγαλοεπενδυτών, οι οποίοι συχνά διασυνδέονται με τους μεγαλοπιστωτές της χώρας μας. Λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, παραλιακές δημόσιες εκτάσεις, χώροι που προορίζονταν για μητροπολιτικά πάρκα, όπως το πρ. αεροδρόμιο Ελληνικού, βγαίνουν στο σφυρί.
Θυμήθηκαν μάλιστα και την περιβαλλοντοκτόνο νομοθεσία των Ολυμπιακών Έργων, τότε που η ευθύνη για τις περιβαλλοντικές παρενέργειες για ένα έργο είχε μετατεθεί στον ανυπεράσπιστο πολίτη και όχι στον επίδοξο επιχειρηματία. Δεν τελείωσε, λοιπόν, το ολυμπιακό σκάνδαλο. Ίσως και γι' αυτό, για να αποφύγουμε τα “κακά μαθήματα”, είναι επίκαιρη η πρόταση του ΣΥΝ να συσταθεί εξεταστική επιτροπή για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Παρά τις απογοητεύσεις, υπάρχει η ελπίδα που γεννάται μέσα στους αγώνες εκατοντάδων συλλογικοτήτων, που καθημερινά δίνουν έναν άνισο, αλλά συχνά νικηφόρο αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα της ζωής. Οι αγώνες αυτοί αποκτούν σήμερα μεγαλύτερη επικαιρότητα, καθώς με όχημα την “απλοποίηση των γραφειοκρατικών διαδικασιών” επιχειρείται η περαιτέρω επικράτηση του νόμου του κέρδους.
ΠΗΓΗ: http://www.avgi.gr/